ویروس سرخک سیستم ایمنی بدن را مشغول می کند و بدن را در معرض میکروب های مضر دیگر قرار نمی دهد. عفونت سرخک درمان نشده ممکن است به طور غیر مستقیم باعث بیماری های زیر در کودک شود:
ذات الریه شایعترین عارضه سرخک در نوزادان است. ویروس سرخک خطر ابتلا به ذات الریه را افزایش می دهد. به ویژه در نوزادانی که مصونیت آنها از بین رفته است.
برونشیت نوعی عفونت باکتریایی در لوله های برونشیول ریه است و تنفس را برای بیمار دشوار و دردناک می کند.
باکتری ها می توانند به گوش میانی حمله کرده و منجر به عفونت گوش مانند اوتیت میانی شوند.
عفونت های دستگاه تنفسی فوقانی از جمله حنجره (حنجره) و نای (کروپ) از عوارض شایع هستند.
گاستروآنتریت یک عارضه بالقوه خطرناک است که می تواند منجر به کم آبی بدن شود.
درگیری چشم ها که به خوبی درمان نمی شوند می تواند منجر به کاهش بینایی شود.
انسفالیت از همه عوارض شدیدترین است، اما کمترین شایع است و از هر 1000 بیمار سرخک فقط یک نفر به این بیماری مبتلا می شود. انسفالیت تورم مغز است که در موارد شدید باعث تشنج و کما می شود.
چه زمانی کودک من باید واکسن سرخک بزند؟
واکسن MMR علیه سرخک فقط پس از 12 ماهگی برای نوزاد تجویز می شود. در کشورهایی که قبل از سن 12 ماهگی واکسن برای گل مینا تزریق می شود. این معمولاً فقط یک واکسن برای مایسل است. چند نکته دیگر که باید درباره واکسیناسیون MMR بدانید:
در بعضی موارد به نوزادان بین شش تا 11 ماه می توان واکسن زد ، به ویژه هنگامی که کودک کوچکی به یک کشور شیوع سرخک سفر می کند. کودک هنوز مجبور به انجام دو عکس واکسن معمول در 12-15 ماهگی و بین چهار تا شش سال خواهد بود.
صرف نظر از سن آنها نوزادان واکسینه شده ممکن است عوارض جانبی خفیف مانند تب درجه پایین و سرماخوردگی داشته باشند. همچنین ممکن است بثورات متوسطی مانند سرخک ایجاد کنند. عوارض جانبی شش تا 12 روز پس از واکسیناسیون ظاهر می شود. این عوارض خطرناک نیستند و نباید دلیلی برای فرار از واکسیناسیون باشند. همچنین آنها فقط در حدود 15٪ از نوزادان واکسینه شده دیده می شوند.
آیا یک نوزاد حتی پس از واکسیناسیون می تواند به سرخک مبتلا شود؟
کارشناسان بر این باورند که بعید است نوزاد پس از واکسیناسیون به سرخک مبتلا شود. اولین دوز واکسن 90٪ مصونیت ایجاد می کند در حالی که دو دوز 99٪ ایمنی در برابر سرخک ایجاد می کند. با این حال هیچ واکسنی 100٪ محافظت نمی کند. با این وجود فقط 3٪ از افراد ایمن شده به این بیماری مبتلا می شوند و شدت علائم بسیار کمتر از علائمی است که بدون واکسیناسیون به سرخک مبتلا می شوند. نوزادانی که حتی پس از واکسیناسیون به سرخک مبتلا می شوند، عفونت را بهتر تحمل می کنند و احتمال انتقال ویروس به افراد سالم کمتر است. بنابراین مزایای واکسیناسیون بیشتر از خطر حذف ایمن سازی است.
چگونه والدین می توانند به جلوگیری از سرخک در نوزادان کمک کنند؟
1- از موقعیت های پرخطر جلوگیری کنید:
سرخک به راحتی در محیط های شلوغ گسترش می یابد و در فصول زمستان و بهار معمول است. با احتیاط بیشتر در این زمان و دوری از مکان های شلوغ به سپر کودک کمک می کند.
2- بهداشت را حفظ کنید:
ویروس سرخک می تواند به مدت دو ساعت روی یک سطح باقی بماند و آماده آلوده کردن هر کسی باشد که با آن تماس پیدا کند. تمیز کردن و بهداشت برای جلوگیری از عفونت ضروری است. همیشه دستان کودک را پس از آمدن از فضای باز بشویید و وسایل شخصی او را تمیز کرده و در وضعیت بهداشتی نگه دارید.
نتیجه گیری:
ایمن سازی اعضای خانواده نیز به میزان قابل توجهی خطر ابتلای نوزاد به ویروس را کاهش می دهد. دلیلی برای دور ماندن از واکسیناسیون نیست. داده های جدید نشان می دهد که برخی از مصونیت فرد در برابر عفونت های دیگر که طی سال ها ایجاد شده است به دنبال عفونت سرخک کاهش می یابد. اقدامات پیشگیرانه ساده و واکسیناسیون مراحل برجسته ای برای محافظت از کودک کوچک در برابر سرخک است.
