علت افزایش گز گز در بارداری
علت عود بیماری سندرم تونل کارپ در حاملگی افزایش ورم در حاملگی و شیردهی است که در اثر اختلالات هورمونی ایجاد میشود. علائم سندرم تونل کارپ در بیش از نیمی از مادران باردار دیده میشود اما مطالعات انجام شده با نوار عصب و عضله این رقم را 40 درصد نشان میدهد. بنابراین درصد مادران مبتلا بسیار زیاد است.علائم بیماری سندرم تونل کارپ در بارداری
علائم این بیماری میتواند گزگز یا خواب رفتگی در سه انگشت اول دست باشد. در موارد شدیدتر فرد مبتلا از خواب بیدار شده و برای راحت شدن از گزگز انگشتان، دست خود را تکان میدهد. احتمال افتادن اجسام از دست نیز وجود دارد. معمولا علایم افراد مبتلا پس از زایمان بهتر میشود. اما ممکن است بعد از زایمان به خصوص در دوران شیردهی نیز ادامه یابد. گاهی این علائم در شیردهی بدتر میشود که مرتبط با تغییرات هورمونی، افزایش کار مادر با دست و خم بودن طولانی دست حین شیردهی است. حتی در برخی از مادران، علائم در شیردهی آغاز میشود.تشخیص سندرم تونل کارپ چگونه است؟
تشخیص سندرم تونل کارپ با گرفتن شرح حال، معاینه بالینی و تستهای الکترودیاگنوز که به آن نوار عصب و عضله میگویند، انجام میشود. این تستها به خصوص در مواردی انجام میشود که احتمال وجود بیماری دیگری غیر از سندرم تونل کارپ وجود دارد. اخیرا سونوگرافی عصب نیز در برخی از مراکز به تشخیص کمک میکند.درمان سندرم تونل کارپ در بارداری
درمان در بارداری و شیردهی بستگی به شدت علائم، شدت درگیری و تمایل بیمار به پذیرش درمان دارد. قرار دادن دست در وضعیتهایی که همراه با خم بودن مچ نباشد بسیار مهم است. این نکته در شیردهی اهمیت بیشتری پیدا میکند. وضعیت شیر دادن نباید به صورتی باشد که مچ دست مدت طولانی خم باشد. استفاده از مچ بند به خصوص شبها روش دیگری است که در موارد زیادی باعث بهبود علائم میشود. استفاده از داروهای ضد التهاب و ادرارآور کمکی به درمان سندرم تونل کارپ نمیکند و ممکن است برای مادر مضر باشند. روشهای فیزیوتراپی مثل اولتراسوند یا لیزر گاهی در درمان استفاده میشوند اما در استفاده از آنها باید شواهد علمی توسط پزشک مورد توجه قرار گیرد. درمانهای مثل ماساژ، طب سوزنی در حاملگی و شیردهی ممکن است اثرات موقت داشته باشند اما اثر طولانی مدتی آنها در درمان سندرم تونل کارپ ثابت نشده است. در صورتی که علائم شدید باشد میتوان تزریق داروی ضد التهابی کنار عصب انجام داد. در موارد شدیدتر ممکن است جراحی درنظر گرفته شود اما در مجموع جراحی جز در موارد بسیار شدید توصیه نمیشود.دکتر طناز احدی، دانشیار طب فیزیکی و توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی ایران