تبادل نظر مادران بهار نود در مورد نیازهای روانشناختی و روش های تربیتی کوچولوها

لیلا جون و مانلی عزیز برای درک این رفتار نی نی ها باید یه کم از تاریخچه شون دونست! سر کار میرین یا خونه دارین؟ وقت هایی که با همین چجوری وقت میگذرونین؟ اگه سرکار هستین کجا میذارینشون؟ چجوری ازشون جدا میشین؟

لیلا جون:
خوبه که سرکار نمیری. نمیخوام بگم که سر کار رفتن یا نرفتن به تنهایی میتونه عامل ایجاد یا عدک ایجاد احساس امنیت باشه ولی فاکتور مهمیه. تو پستای قبل راجع به روش های ایجاد حس امنیت صحبت شده اگه بخونی بد نیست. این رفتار های چسبیدن معمولا نشونه یه جور عدم امنیت هست البته زیادیش! همونط.ر که خودت فکر کردی وقتی بچه ها رو جایی میذاریم یا خودمون بیرون میریم حتما باید از بچه خداحافظی کنیم و این اطمینان رو بهش بدیم که به زودی برمیگردیم. اینکه سرشو کلاه بذاریم وو یهویی در بریم حس عدم امنیت ایحاد میکنه.
در مورد گریه کردن هم قانون کلی اینه که نباید یاد بگیره که با گریه میتونه چیزیو بدست بیاره. ثابت قدم باش و هر وقت اینکارو میکنه خواسته ش رو برآورده نکن و حواسش رو با یه چیز دیگه پرت کن. بهش هم بگو که تا وقتی گریه کنی خبری از چیزی که میخوای نیست! از گریه ش هم نترس اتفاقی نمیفته. ببینه تو محکمی کوتاه میتد.
اگه بتونی براش فرصت بازی با بچه های همسن و سال خودش فراهم کنی خیلی عالیه

مانلی جون
کم بودن ساعات کارت خیلی خوبه. اینکه باهاش خداحافظی میکنی و میری عالیه آفرین. تو هم اگه تونستی مطالب قبلی راجع به احساس امنیت رو بخون. حالا که نی نی ت اینقدر شلوغی و بازی رو دوست داره بیشتر براش فراهم کن. مثلا یکی دو ساعتی ببرش مهد یا پارک یا خونه دوستایی که بچه کوچیک دارن

خواهش میکنم عزیزم
منظورم این بود که اگه واقعا چیزی رو نمیخوای بهش بدی و براش خطرناکه نه بگو. در مورد چیزی که میدونی آخرش راضی میشی بدی و خطری نداره الکی از اول گیر نده!! وقتی هم نمیخوای بدی و داره گریه میکنه بهش بگو تا وقتی گریه کنی اینو بهت نمیدم یا اگه کلا نمیخوای بدی بهش بگو این خطرناکه یا مال تو نیست نمیشه بهت بدم و سر حرفت هم وایسا. اگه گریه ش شدید بود سعی کن حواسشو پرت کنی با یه چیز دیگه. در کل به اینجور گریه ها رو تحویل نگیر!

مانلی جون تغییر رفتار تو بچه ها بهتره قدم قدم و آروم انجام بشه اول با حضور خودت بعد دوستا یا کسایی که میشناسه و دوست داره و کم کم با افراد غریبه و به تنهایی هنوز خیلی ازشون نمیشه انتظار داشت قطعا بزرگتر شن بهتر میشن البته با کمک ما نه خودبخود!

بای بای پوشک


انگار همین دیروز بود که اولین پوشک نوزادتان را عوض کردید و حالا دیگر آن نوزاد کوچک و ناتوان به کودکی نوپا و شیطان تبدیل شده و شما فکر می‌کنید زمان مناسب برای کنار گذاشتن پوشک رسیده است. آموزش آداب توالت رفتن دغدغه همه مادرانی است که کودک بالا‌تر از یک سال و نیم دارند، البته باید گفت هیچ سن خاصی برای کنار گذاشتن پوشک وجود ندارد. شما می‌توانید این کار را زمانی آغاز کنید که هم شما و هم کودک‌تان آمادگی آن را دارید. معمولا کودکان ۲ تا ۳ سال و گاهی حتی ۴ سال به درک کاملی از وضعیت کنترل و دفع ادرار و مدفوع می‌رسند. اگر آموزش را زود‌تر شروع کنید، احتمال موفقیت شما و کودک‌تان کم است و این فرآیند، تجربه‌ای طولانی و دردناک برای هر دوی شما خواهد بود. این مطلب به شما کمک می‌کند مطمئن شوید که آیا واقعا وقت خداحافظی با پوشک رسیده یا خیر!

علائم آمادگی


سن مناسب برای شروع آموزش در کودکان متفاوت است. به یاد داشته باشید آموزش پیش از زمان مناسب می‌تواند مشکلاتی از قبیل شب ادراری، استرس و احساس ناامنی و اعتماد به نفس پایین برای کودک به همراه داشته باشد. برای این‌که مطمئن شوید کودک‌تان به سن مناسبی رسیده و آمادگی نسبی برای پذیرفتن لگن را دارد یا هنوز کنار گذاشتن پوشک برایش زود است، باید به دنبال علائم زیر باشید. با توجه به رشد جسمی، رفتاری و روان‌شناختی سن مناسب برای شروع استفاده از لگن سنی است که:

کودک بتواند به راحتی راه برود، بدود، بنشیند و از پله‌ها بالا و پایین برود. زمان دفع مشخص و منظمی داشته باشد و بتواند حرکات روده‌ای را تا حدودی کنترل کند. بتواند بیش از ۳ یا ۴ ساعت خشک بماند. این امر به شما نشان می‌دهد ماهیچه‌های مثانه به قدری قوی شده‌اند که بتوانند ادرار را برای مدت مشخصی نگه دارند.

بتواند چند دقیقه آرام بنشیند و بازی کند، بدون این‌که راه بیفتد و بهانه بگیرد. بتواند شلوارش را به تنهایی بالا و پایین بکشد. اگر پوشکش خیس یا کثیف بود، احساس ناراحتی کرده و اعتراض کند. بتواند از رفتارهاى سایرین تقلید کند. وقتی شکمش کار می‌کند از ظاهرش مشخص باشد، مثلا سکوت کند، جای خلوتی برود یا حالت چهره‌اش تغییر کند. این نشان می‌دهد او نسبت به کاری که می‌کند تا حدودی آگاه است.

بتواند دستورات و فرمان‌های ساده را دنبال کند؛ مثلا کتاب را بیاور، به اتاق برو، کلاهت را سر کن و... مفهوم قرار دادن هر چیز را سر جایش درک کند و به آن اهمیت بدهد. نشانه‌ای از استقلال در رفتارش باشد و دوست داشته باشد مستقل کار‌هایش را انجام دهد، مثلا خودش غذایش را بخورد یا لباس‌هایش را درآورد. نسبت به استفاده از لگن و کنار گذاشتن پوشک اعتراضی نداشته باشد و همکاری لازم را در حد توانش نشان دهد. از کلماتی برای آگاه کردن شما نسبت به خیس بودن یا کثیف بودن پوشکش استفاده کند و قبل از انجام عمل دفع و ادرار بتواند با این اسامی وضعیتش را اعلام کند یا حتی قادر باشد خودش را نگه دارد تا به دستشویی برسد.

این‌ها علائمی هستند که نشان می‌دهند کودک شما درک مناسبی از نیاز‌هایش دارد. لازم نیست کودک تمام علائم را با هم داشته باشد، فقط کافی است به طور کلی نشانه‌ای از اشتیاق و ناراحتی از پوشک به شما نشان دهد، آن وقت شما می‌توانید با خیال راحت آموزش را آغاز کنید.