امیدوارم این روزای سختت زودتر بگذره و دوباره شادی بیاد تو دلت
متاسفانه بعضی مردا همینن یاد نگرفتن
شوهر من توی هر بار سقطم فقط سرزنشم کرد و بس توی سختی یک قدم برای کمک بمن برنداشت . هر وقت هم بهش گفتم گفت خودت بچه خواستی تو زندگی منو نابود کردی و از این حرفا
همیشه تو خودم گریه کردم و سوختم و ساختم
زندگی همینه متاسفانه به بعضی ها روی خوش نشون نمیده منم یکی از اون آدم ها هستم که زندگی بهم روی خوش نشون نداد هر بار بچه امو از دست دادم گفتم بالاخره یک روزی میاد تمام این سختی ها فراموش بشه ولی نشد که نشد
غصه هم نخور که ای کاش بچه رو میدادم پاتولوژی یا بند ناف یا جفت و ..
من همه اینا رو دادم به یکی از بهترین بیمارستان های تهران..ولی هیچ جوابی نیومد.گفتن همه چی نرمال بوده.با اینکه قبلش هم چند تا متخصص زنان تو بیمارستان گفتن بچه رو پاتولوژی هم بدی بعیده بتونن چیزی پیدا کنن ولی بازم من و همسرم گفتیم شاید ۱ درصد بتونن علت رو پیدا کنن.چون اکو قلب جنین هم داده بودم همه چی خوب بود
باور کنید گاهی فک میکنم شاید یه دلیل رفتن پسرم این باشه که خدا بهم فرصت داده به این زندگی درست فک کنم، تصمیم عاقلانه بگیرم وقتی فک میکنم به آخرش میرسم،جدایی. نمیدونم چقد حق دارم بدونم فکرم درسته یا نه ولی وقتی یاد پسرم میوفتم هر چی فک میکنم حتی با اینکه رفته هم من می خوام برگردونمش تو همین زندگی با همین باباش. الان کاملا ذهنم آشفته اس. رو هیچی تمرکز ندارم، دعا کنید درست بشه
آره عزیزم تو الان همه هورمونات بهم ریخته ست..به اون قسمت داستان فکر نکن جدایی و .. چون الان بدترین زمانه..چون تو الان از گرفتن کوچکترین و بی ارزش ترین تصمیم ها عاجزی چون نه جسمت و نه روانت آماده نیست و تمرکز نداری حتی بدونی وسایل آشپزخونه ات رو کجا گذاشتی چه برسه به مسائل سرنوشت ساز😁الان عصبانی و رنجیده دلت میخواد فقط خودتو از هر چی آزار میده خلاص کنی..
ایجهان خودت رو با خانواده ات سرگرم کن
خانواده آدم همیشه پشتش هستن
کاش منم خانواده ام پیشم بودن
ببین منم این سری آخر دایم میگفتم طلاق ، شوهرمم میگفت طلاق
همش میگفتم هر دو راحت میشیم میریم دنبال زندگی امون شاید هر دو بعد ها خوشبخت بشیم با کس دیگه و بچه دار هم بشیم ، ولی خوب داغ بودیم هر دو عصبی و ناراحت .
الان زمان خوبی برای تصمیم گیری نیس منم با مری موافقم چون منم چهار ماه پیش توی شرایط تو بودم
یکم گذشت زندگی دوباره افتاد روی روال همیشگی و هر دو از تصمیم امون صرف نظر کردیم
تو الان اصلا به این چیزا فکر نکن فقط به سلامت جسمی و روانی خودت فکر کن
اتفاق کمی نیس که برامون افتاده خیلی ها اصلا تحمل حتی یک سقط چند روزه رو ندارن چه برسه به ماها که هفته های بالا بودیم
حتی خیلی ها سالم زایمان میکنن بچه سالم میاد بغلشون بعدش ماهها افسردگی میگیرن
ما باید به خودمون کمک کنیم حالا هر کس به نوعی آرامش پیدا میکنه یکی با دعا و نیایش یکی با کار کردن هر کی با یک چیزی
انشالله این روزای سخت میگذره و هرگز دیگه تکرار نمیشه
هر چند برای من چندین بار تکرار شد و همیشه از تکرارش وحشت داشتم
