بچه ها یعنی چوب خداس

نه 

باباشاه ،توی طنز قهوه ی تلخ .

می گفت :بگیو ! بفرمیو !

منم به خاطر نبودن مامانم نمیخوام بچه دار شم.... من حامله باشم مامانم نباشه؟ برام غذاهای خوشمزه نپزه؟ موقع زایمانم نیاد بیمارستان؟ بچه داری یادم نده؟ حموم کردن بچه یادم نده؟ نرم بمونم پیشش حال کنم؟ هوامو نداشته باشه؟
نه من هیچ وقت بچه دار نمیشم....

اینکه دوس نداشت تو بفهمی به خودش مربوطه مگه خودت هر کار کنی میری جار بزنی و به بقیه بگی.دلش نمیخواس بدونی حق طبیعیشه زندگی خودش و تو نمیتونی ب دل بگیری.بعدش هیچ وقت از ناراحتی و غم دبگران خوشحال نشو و نگو آره نفرین من بود گرفت نخیر خدا نشسته اون بالا ببینه امثال من و شمایی ک سرتا سر وجودم پر کینه و خباثته بر اساس نظر ما چوب بزنه به زندگی طرف.خدا عادل و در کنار عدلش رحمان و رحیمه عزیزم.ببخشیدا ولی این ذات بد خودت رو نشون میده ک با از بین رفتن اون بچه قند تو ولت آب شه بگی چوب خدا بود.نه عزیز .کاش حداقل خودت رو جای اون دوستت میذاشتی و میدیدی از دست دادن بچه حتی اونی ک تو شکم هست چقدر درد آوره چقدر سخت و کمرشکنه برای ی زن.کاش چیزی به اسم انسانیت بین ماها بود ک خدا رو فقط متعلق به خواسته ها و آه و نفرینای خودمون نکنه.من اینجور گفتم چون حف رو کامل به دوستت میدم.برای منم خیلی پیش اومده ک کسی حامله شده بهم نگفته ولی این دلیل نمیشه ک با گرفتاریش شاد بشم ک آره نفرین من بودچوب خدا طرف من بود.در یک جمله انسانم آرزوست.

حرفت خنجر بود .سنجیده حرف بزن تا تلخی نبینی

عزیزم درسته که سخته واسه منم دردآور بود ولی زندگی جریان داره کاریش نمیشه کرد...

عزیزم استاتر دوستشو نفرین که نکرده ولی خدا دید دل بنده ش بخاطر حرف یه سبک عقل شکست تقاص حرفشو بهش داد وگرنه هیچ کسی بد کسی رو نمیخواد چه برسه به اینکه به مرگ بچه ی کسی راضی باشه.