بنظرم همه مون یه دوره تو زندگی مون اینطوری هستیم
مخصوصا ما خانم ها .خودمونیم دیگه😁
در مورد خودم بگم اگر ببینم یکی لباس بیشتر داره دروغ چرا .نمیخوام ازش عقب بمونم . مخصوصا که از ما خیاط ها انتظار بیشتری میره .
یعنی واقعا تو اطرافیانم دیدم که برای مثال میگن فلانی وضع شوهرش خوبه اینطوری میگرده .فلانی مثلا خیاطی بلده اینه☹️
شاید بگین نباید به حرف دیگران اهمیت بدیم .این درست.اما خودم به شخصه نمیتونم اجازه بدم که بخاطر لباس تنم مسخره آدمای سطحی نگر بشم یا شوهرم قضاوت بشه .
نه از اونور بوم نه این ور بوم
اما اونجوری که بخوام عیناً لباس شبیه یکی دیگه بپوشم را اصلا و ابدا( مخصوصا که دیدم میگن فلانی به من حسودی کرده😏که خب اینم بده طرف فکر میکنه چقدر..... ) .به جرعت میگم تا حالا از تیپ هیچ کسی تقلید نکردم .استایل و سلیقه خودمو دارم 😉 همیشه شعارم این بوده باید طوری لباس بپوشم که دیگران از من الگو برداری کنن 😎
البته ادعا ندارم لباس های خیلی آنچنانی خیلی خاص نمیپوشما همون چیزایی که مد روز هستن .مثلا همین مانتو های چین دار
اونا رو خیلی دوست دارم و باورتون میشه آنقدر اعتماد به نفسم بخاطر این طرز فکر بالا رفته که وقتی یه مانتو میدوزم اعتقاد دارم این مدل فقط به من میاد و همون کسی که تعریف و تمجید میکنه امکان نداره بتونه مثل من بپوشه🤭
سبک مینیمالیست هم بهم کمک کرد یاد بگیرم لذت کمتر داشتن یعنی همین که زندگی یه خانم و روحیه شاد در داشتن لباس زیاد و هر وسیله ای محدود نمیشه 😉 با اینکه اون وسوسه هه سر جایش هستاااا .نمیگم اصلا وسوسه نمیشم و هیچی نمیخوام
شما هم از لباسای زیادت لذت ببر😍اگه ازش سیر شدی نهایتا میبخشی به نیازمند
خودتو مجبور نکن حتما حتما بخوای از همین اول راه یهویی روش تون را تغییر بدین
من بودم فقط یه مدت از خرید کردن صرف نظر میکردم.همین
عذر میخوام طولانی شد❤️