سلام به همه.
من خیلی اتفاقی این تاپیکو توی تبادل نظر دیدم و اومدم و همشو خوندم.
به نظرم این یه تلنگر برام بود که یکم به خودم بیام و بفهمم دارم چه کار میکنم!!!!
منم مثل همه مشکلاتی توی زندگیم دارم که الان که نوشته های شمارو خوندم واقعا فهمیدم هیچییییییییییی نیست در مقابل سختی هایی که شما کشیدید.واقعا از خودم بدم اومد که این همه ضعیفم که سر هیچ و پوچ دارم به خودم سخت میگیرم.
به خدا الان اشکام بند نمیاد،دلمو کنار دل همتون قرار دادم و دیدم من در مقابل شما هیچی نیستم.
همتون رو از ته دلم دعا میکنم.شما هم دعا کنید که من قدر زندگی رو بیشتر بدونم.
خدا رحمت کنه همه عزیزانتون رو،امشب که شب جمعه هم هست برای همه رفتگانتون فاتحه میخونم و از خدا میخوام که به همتون صبر بده.