عزیزم پست هات روخوندم و از صمیم قلبم برات ناراحت شدم و امیدوارم خدا خودش به حق این شب های عزیز مشکل ات رو به بهترین نحو حل کنه
ماها هر کدوم هر چی بگیم با توجه به خصوصیات اخلاقیه خودمون و واکنشی که به این موضوع داریم راهنمایی ات میکنیم بهترین کار اینه اول از همه شهامت به خرج بدی و مشکل ات رو بپذیری و مرحله بعد از ی مشاور خوب کمک بگیری
اما اینو میدونم تحمل بخاطر پدر و مادرت اشتباه محضه تو فکر میکنی اگه اونا شرایط تو رو بدونن بازم دوست دارن تو این شرایط رو تحمل کنی و عذاب بکشی؟؟ کدوم پدر و مادری به عذاب دخترش راضیه؟؟؟ پس شک نکن کاملا حق با تویه و همه پشت ات هستن
در مورد انتقالت هم من بودم اول تکلیفم رو با خودم و زندگیم مشخص میکردم بعد میرفتم انتقال
ببین بچه بیاد نه تنها چیزی تغییر نمیکنه ممکنه بدتر هم بشه چون دیگه مطمعن تر میشه ی بخاطر بچه ات بیشتر تحمل میکنی