بله عزیزم بی میلی نسبت به غذا هم ناشی از همون حالت تهوعه من از هفته ۷ تا ۱۱ داشتم و خداروشکر بعدش قطع شد اما همینکه نمیتونی چیزی بخوری درحالی که گشنته عذاب وجدان برام میاورد که شاید برا بچه مضر باشه درحالی که جنین تو اون زمان از خود ما تغذیه میکنه حتی اگه چیزی نخوریم برای اون اتفاقی نمیفته برعکس ماه های آخر بارداری
شما انگار خیلی حساس و استرسی هستی بدتر از ماها...بابا بیخیال باش همه چی خوب پیش میره قطع خونرسانی دیگه چیه آخه اصلا برا یه ثانیه نباید بهش فکر کنی این اتفاق شاید یک در میلیون بیفته قرار نیست شما اون یکیش باشی عزیزم
میدونی همین استرس باعث میشه وقتی بچه بدنیا بیاد کولیک میگیره لجباز میشه و....
مادر آروم بچه آروم خواهد داشت،،،معمولا وقتی بچه اول اذیت کنه بچه دوم جبران میکنه و آرومه و مظلوم میشه انشاالله برای تو هم همینطوره اونوقت باباش میگه خوب شد یه بچه دیگه هم آوردیم😜 فقط از حساسیت نسبت به بچه هات کم کن،،،شما برعکس منی و مثل همسرمی اون خیلی رو بچه حساسه من نه یعنی اینطور نیست که بیخیال باشم اما زیادی حساس و گیر هم نیستم
بچه کوچیک باید زمین بخوره گریه کنه مریضی داره هزارتا چیز دیگه داره تاااااا بزرگ بشه خود ما هم همینطور بزرگ شدیم من با اینکه دختر بودم میدونی چند بار سرم شکسته!!!الان اگه کچل کنم سرم پر از جای شکستگیه بدتر از صدتا پسر😆
تازه من خیلی شیطون نبودم فقط بدشانس بودم همش زمین میخوردم سرم می شکست😂😀
چندبارم با آب جوش سوختم جاش هنوز بعد ۲۵ سال رو دستم مونده ولی مامانم بازم انقدرا سخت نمیگرفت میذاشت برم بیرون و بازی و تفریحمو داشته باشم... میدونم چون خیلی سختی کشیدی دست خودت نیست و رو بچه هات حساسی من حالتو درک میکنم چون خودم با کلی بدبختی و این دکتر اون دکتر و بعد ۳بار انتقال خدا پسرمو بهم داد...مطمئن باش خدایی که دعاتو شنیده و کوچولوها تو بهت داده خودشه مراقبشونه
امیدوارم خدا به دلت آرامش بده که بتونی با خونسردی بیشتری این دوران و بگذرونی و البته بعد از بارداری که خیلی مهمتره😊
وااای چقدر حرف زدم سر تو درد آوردم ببخشید🙈🙊