عزیزم درسته البته باید بفهمی علت گریه هاش چیه....
اما اگه از عادات غلط باشه اتفاقا اگه باعث بشی عادات بدش عمیق تر بشه بیشتر باعث اذیتش میشی.....
یعنی دقیقا میشه داستان دوستی خاله خرسه....
مثلا دیدی بعضی مامان دنبال بچه میدون یه لقمه بذارن تو دهنش....
این ظلمه در حق بچه....
چون بچه عملا یاد میگیره اون طوری غذا بخوره هیچ وقتم درست و حسابی نمیخوره....
بچه های من شکر خدا از همون وقتی که تونستن قاشق دست بگیرن دادم خودشون خوردن....
اصلا هم از سر سفره بلند نمیشن....
حتی یادمه یه بار مهمون داشتیم بچه ش سیار بود و طفلک مامانش همش دنبالش قاشق به دست بود....
یهویی دیدم وروجکهای منم بلند شدن برن دنبال مهمون کوچولو....
سریع گفتم بدویین بیایین بشینین تا غذاتون تموم نشده اجازه ندارین پاشین من سفره رو جمع کنم دیگه خبری از غذا نیستا....
شاید خیلی از دوستان فکر کنن آنا چه سنگدله....
اما مستقل بار اومدن بچه ها و بودن یه سری قوانین و اصول تو رشد جسمی و فکری بچه ها خیلی مهمه....
سنگ بنا هر جوری گذاشته بره معمولا همونجوری میره....
بعدا درست کردن خیلی انرژی میبره هم از بچه هم از والدین.....
مثلا من خودم به صندلی ماشین خیلی حساسم....
خیلیارو شنیدم میگن اصلا بچه من نمیشینه و اله و بله....
من اصلا قبول ندارم....
من از همون روزی که از بیمارستان اومدم نوزاد تو کریر بود و کریرم به کمربند بستم به ماشین....
حین حرکت تحت هیچ شرایطی بغلش نگرفتم....
چون فقط به یه ترمز بنده....
از همون روز اول این قانون بود....
منم پشت کنارش بودم....
حتی اگه مثلا خیلی گریه میکرد تا همسرم ماشبن رو نگه نمیداشت به هیچ وجه از تو کریر درش نمیاوردم....
الان تا سوار ماشین میشن میگن مامان کمربندمون....
من وقتی میبینم بچه تو ماشین ردیف جلو نشسته یا حتی سر از شیشه بیرون آوردن موهای تنم سیخ میشن....
بچه هامم ببینن میگن مامان چرا مامان باباش بهش نمیگن این کار خطرناکیه؟!