عزیزم خوب هر طلبی که به خاطر گشنگی نیست اکثرا از سر عادته....
شما عملا گشنگی و مشغولیت رو قاطی کردین وگرنه خوب معدش ظرفیت داره....
رو نظم بندازی هر دو ساعت بدی دیگه میتونی علت گریه هاش رو بهتر تفکیک کنی....
برا خوابوندنم سعی نکن به هیچی عادتش بدی....
من خودم یادمه اوایل به خوابوندن تو کریر عادتش داده بودم....
یه کم که بزرگتر شد واقعا کم میاوردم تازه از کریر در میاوردم بیدار میشد....
مجبور میشدم با همون کریر بذارم تو تختش....
بعدش عزمم رو جزم کردم که ترکش بدم و مستقیم تو تختش بخوابه....
یادمه تقریبا یه هفته طول کشید....
اولش که میذاشتم تو تختش فکر کنم نیم ساعتی گریه میکرد تا اینکه تسلیم میشد میخوابید....
فقط این وسط چند دقیقه به چند دقیقه میرفتم بالا سرش یه خودش نشون میدادم...
بعد فواصل شر زدن رو بیشتر کردم و...
به مرور طول گریه هاش کمتر شد....
بعد یه هفته میذاشتم تو تخت دیگه گریه نمیکرد یه کم که میگذشت خوابش میبرد....
ببین عزیزم خیلی از گریه های بچه ها برای جلب توجهه و واقعی نیستن....
من یادمه همسرم خیلی زود کم میاورد در مقابل گریه ش....
یه بار گفتم ببین داره گریه میکنه بخندونش....
تا میخندوند یهویی گریه تبدیل میشد به خنده....
مگه میشه گریه واقعی تبدیل به خنده بشه؟
دیگه اونم دوزاریش افتاد که وروجک سر کارمون میذاره....