یه دوست دارم متاهله و یه بچه کوچیک داره. الان دو سالی میشه هر مدل ارتباطی که داریم من انگار شدم تراپیستش. همش از مشکلات و تنهاییاش میگه منم همش باید مثل یه تراپیست ارومش کنم.
خسته شدم راستش. هر وقت باهاش میرم بیرون انرژیم میاد پایین از طرفی هم دلم براش میسوزه واقعا به خودش داره سخت میگیره
قطع رابطه کن
اون دوست روراست و دل پاکته والا گناه داره
آره انرژى آدمو ميگيرن
دو سال با همچین ادمی دوست بودم با اینکه به شدت وابسته بود بهم
تموم کردم دوستی رو
مدام غر میزد ناله میکرد بعد من که ی کم دردو دل میکردم بحث و عوض میکرد سریع
باور کن هیچی مهم تر از اعصاب روانت نیست کات کن
منم یه تایمی اینطوری بودم دوست صمیمیم خیلی رک بهم گفت اینطوری نکن هم انرژی خودت هم انرژی بقیع رو میگیری یکم ناراحت شدم اما دیدیم درست میگه
من با ی نفر ارتباط برقرار کردم مادر همکلاسی دخترم.دوبار دیدمش ادم بی انرژی و خنثی بود بعد بقول شما تو گروه مادرا همش میگه خستم افسردم حوصله ندارم یا وجودش پر از انرژی منفیه..منم دیگه باهاش قطع رابطه کردم.من خودم ادمی هستم دوس دارم یکی انرژی خوذم بساره ن انرژیم بگیره و حس منفی بده..بهش برخورد ولی نسبت بهش بی اهمیت شدم
