حالم از شوهرم مادرشوهرم و فامیلای شوهرم بدم میاد 😡

اینا هم اینجورین ولی چنتاشون روزه نمیگیرن برا همین نمیتونن ب کسی گیر بدن

اما رفتاراشون خیلی بده و همش دوس دارن از تو حرفات ی داستان جدید درست کنن

بهتر   تو الان از این نارحتی ؟

هرچی گفتن تو با سکوت و آرامش  فکر کن جواب خوب بده 

عزیزم بدور از احساسات می‌نویسم چون نرفتن و رفتن هرجفتش مزایا و‌معایبی داره،من خانواده همسرت رو‌نمیشناسم یا خود همسرت ،فرض کن همسرت تنها رفت آیا خانوادش فتنه به پا نمیکنن؟حرف و چهل کلاغ و از این چیزها؟

تازه حرفی باشه همسرت می‌تونه جواب بده؟

با همسرت صحبت کن بگو چند روز اونجا باشید چند روز این‌جا.رفتی اصلا کار نکن بچه رو بهانه کن.(قبل از صحبت با همسرت آیه شماره ۹ سوره یاسین رو‌بخون فوت کن از دور به همسرت به امید خدا به حرف تو بشه ، وجعلنا من بین ایدیهم سدا و‌مم خلفهم صدا و‌اغشیناهم فهم‌لا یبصرون)

****من خودم بیشتر مواقع اینو میگم متاسفم مرا ببخش دوستت دارم سپاسگزارم (اینم معجزه می‌کنه این چیزی که نوشتم برای پاکسازیه)

خب تو هم هرکاری دلت میخواد بکن ولی با سیاست  شاید لازم باشه مستقیم بری خونه پدر شوهرت  فقط سیاست داشته باش 

مردا لوسن و بچه   خودت میدونی دیگه

نمی‌دونم چرا زنا ... هیچ وقت خودشون با شرایط سازگار نمیکنن همش اهل قر زدنن....

والا باید از این بترسه شوهرش تنها بره به وقت شوهرشو پر نکنن گند بزنن به همه چی

با احترام برای شما.گاهی باید سنت شکن باشیم.الویت اول باید همسر و بچه باشه.فرق نمیکنه برای زن الویت اول شوهرش برای مرد زنش.وقتی یک‌طرف راحت نیست راضی‌نیست می‌تونه با احترام به خانوادش کاری رو‌انجا بده برای زن و بچه اش.و الا همون مادر شوهر برای دختر خودش باشه میگه خانواده شوهرت غلط کرد بزن دهنش

رفتنت یه مصیبت نرفتنت دو مصیبت(چرا دوتا یکی اینکه ممکنه همسرت بره اونجا چند تا چیز یاد بگیره پرش کنن دوم با چیزی که گفتی پدرت هوای داماد رو داره بمونی کلی حرف می‌شنوی.البته اگه اینطور نباشه که عالیه)

عزیزم میدون جنگ که نیستش اون مادرشوهرم اگر چنین حرفی به دخترش بزنه از فقر فرهنگیشه 

درسته الویت اول همسر و فرزنده 

اما هر روز که خونه مادرشون نمیرن 

اون مادر یک عمر زحمت کشیده 

حالا که همسرش رو از دست داده خوبه که بچهاش هواشو داشته باشن تا از لحاظ روحی حالش بهتر بشه

منم برای همین گفتم تدریجی  کمش کنه . والا بخوایم اینجوری فکر کنیم که دیگه هیچ وقتی برا خودمون نمی مونه . همش باید ور دل شوهر باشیم . من که برام مهم نیست شوهرم گاهی تنها بره خونه مامانش . هرچی هم میخوان بگن به جهنم اصلابرام مهم نیس  . خودمو راحت کردم دیگه . 

تو‌پستهای دیگه به دوستمون گفتم با توجه به شرایطش باید تصمیم بگیره.درسته حرف شما متین میدون جنگ نیست.ولی الان این خانم نیاز به آرامش داره مخصوصا با بچه شیرخواری که دارن حتی اگه خودش مهم نباشه بچش مهمه که شیر ناراحتی و غم و غصه و حرص و جوش نخوره.

اگه مادرهمسرشون ذاتشون بد باشه چه تو‌حال روحی بدی باشن چه نباشند اذیتش می‌کنه.من شناخت ندارم .

من خودم بر اساس شرایط تصمیم میگیرم.و با توجه به شناختم از اطرافیانم.برای مثال گاهی حتی شده برای خانواده همسرم میگفتم فلان کار رو بکنیم همسرم می‌گفت نه اون خانوادشو می‌شناخت .

فقط به این علت که آدمهایی که باهاشون رفت و آمد میکنیم واقعا سمی هستن. تا چند وقت رفتارهای سمیشون روی مخ می‌ره.چه بسا خودمونم‌شبیه عموما بشیم .کلا توی دوره ای که همه به سمت آگاهی میرن بودن خانواده سمی باعث میشه تو عقب بمونی.به قول دکتر هلاکویی پدر و مادر مارو زاییدن ولی ما از اونها نیستیم .(توی کتابهای آسمونی هم هست)

یعنی پدر و مادر موظفند به پچه هاشون برسن ولی نباید توقعی ازشون داشته باشند.چیزی که ما انسانها بد فهمیدیم.

(می‌دونم ربطی نداشت یهو اومد نوشتم ببخشید)