ای کاش همینقدر که برای غزه ناراحت هستیم برای آینده بچه های خودمون هم ناراحت باشیم چون هیچکس مثل ما ایرانیا بلد نیست دلسوز باشه پس بیایید کمی از این دلسوزی رو هم خرج بچه های خودمون بکنیم
بزارید یه داستان براتون بگم داستان مردم فلسطین یکی بود یکی نبود یه روز کشتی های بزرگی پر از آدم به سمت سواحل غزه حرکت می کردند روی بدنه کشتی ها نوشته شده بود آلمان ها مارو از خونمون بیرون کردن شما امیدمون رو تا امید نکنید و به ما پناه بدید مردم ساده غزه هم اینارو به خونشون راه دادن ازشون پذیرایی کردن به اونا اجازه خرید ملک و زمین رو دادن گذشت و گذشت کم کم اختلافات بین مردم غزه و اسرائیلی ها شکل گرفت مردم غزه تصمیم گرفتن که اونا رو از سرزمینشون بیرون کنند اما دیگه دیر شده بود الان اسرائیلی ها صاحب خاک غزه بودند. اما غیرت فلسطینی ها قبول نمی‌کرد که مهمون صاحب خونه رو بیرون کنه واسه همین جنگ بزرگی بین اونا و اسرائیلی ها شکل گرفت که هنوز هم ادامه داره
اینا رو گفتم شاید یکم فکرتون درگیر که عه چقدر ما و غزه شبیه هم هستیم افغانستانی ها رو راه دادیم ازشون پذیرایی کردیم بهشون هویت ایرانی دادیم اجازه خرید و فروش ملک بهشون دادیم ولی در آینده با بالا گرفتن اختلافات اگر خواستیم بیرونشون کنیم اونا دیگه صاحب خاک ما هستن پس یا ما باید خاکمون بیرون بریم یا باید بایستیم و جنگ کنیم
