بی تعصب جواب بدید (لطفا زیر 18 نیاد)

من بین پسر ساکت و صبور طلا فروش محلمون که همه چیز از بهترین رو داشت 

و پسر تندخو و عصبیه همسایه که هیچی نداشت حتی سربازی هم نرفته بود دومی رو انتخاب کردم

هیجکدومم دوست نداشتم ولی مطمئن بودم دومی اینقدر عاشقمه که هیچکس نمی تونه مثل اون باشه 

الانم ۱۸ ساله شوهرمه و یه پسر ۸ ساله داریم

سلام.. امیدوارم حال دلتون عاالی ببخشه خانوما🥰🥰

واقعا تصورتون اینه که زیر ۱۸ ها بچن؟

یا اینکه نمیتونن درک و مفهوم درستی از یک سری مسائل مثل ازدواج داشته باشن؟!

نظر شخصی من اینه که اینکه میگیم زیر ۱۸ها واسه نسل های قبل بوده و الان حتی بچه ی ۱۲ ساله ی دهه نودی نسبت به زمانی که قانون اساسی مون گفتن ۱۸ سلام قانونیه خیلی ادراکش قوی تر شده..

و این دیگه چیپه که بگیم زیر ۱۸ ها نیان توی تاپیک..

هر نسل که داره میگذره خیلی منطق شون بیشتره و منطق حرف اول رو براشون میزنه.

البته این نظر من بود و هر کسی یک طرز فکر داره که واسم کاملا قابل احترامن..

شبتون بخیر

اگر نشینه رد عزیزم

ممنونم.فقط زود و احساسی تصمیم نگیر.من با شوهرم دوست بودم و وقتی اومد خواستگاریم مامانم مخالف بود چون کارش زیاد خوب نبود همون موقع یه خواستگار دیگه داشتم که از نظر مالی و موقعیت شغلی از شوهرم بهتر بود و مامانم خیلی موافق بود ولی من دنبال دلم رفتم و خداروشکر الان مامانم شوهرم بیشتر از من دوس داره.من توی یکسال قبل بدترین شرایط مالی رو بخاطر ورشکستگی شوهرم تحمل کردم ولی هنوزم مثل روز اول و شاید خیلی بیشتر دوستش دارم.عشق خیلی مهمه توی زندگی.البته عشق واقعی.ببین میتونی پای بی پولی هاش وایستی.میتونی سختی هارو تحمل کنی اون کسی که دوستش داری با عرضه و مسئولیت پذیر هست و خیلی چیزای دیگه که باید در کنار عشق و علاقه در نظر بگیری بعد انتخاب کنی.موفق باشی عزیزم

کسی که دوسش دارم انتخاب میکنم 

ردش میکنم قطعا 

آدم باید طرف به دلش بشینه حتما و ازش بدش نیاد

اگه هیچی نداشته باشه باید ببینم تحمل خودم چقدره ؟و اینکه پسره پتانسیل پیشرفتو داره؟مثلا تحصیلاتی مهارتی خانواده ای که حمایتش کنن؟ و اینکه سن جفتتون توی چه رنجیه وقت هست از الان شروع کنین یا اینکه نه یه موقعیت تثبیت شده مثل دومی مناسبتر باشه. با توجه به اینا تصمیم میگیرم

دوستی فرق می کنه با ازدواج

دوست بودن با بعد ازدواج خیلی فرق داره گلم