هیچوقت ادم دوست داشتنی نبودم ینی اذما از بودن باهام خسته میشدن مثلا تو‌دوران دانشجوییم هیچ‌دوستی نداشتم باهمه هم مهربون بودم ولی دوست صمیمی کسی نبودم یا مثلا شانسم جوری بود یه روز باهام خوب برخورد میکردن یه روز نه یا مثلا قبل ازدواجم بالینکه خوشگل بودم ولی هیچ وقت کسی عاشقانه دوسم نداشت اصلا الان کسی تعریف میکنه فلانی عاشقمه درک نمیکنم همه دوستام با کسایی ازدواج کردن که باهم دوست بودن چون طرف کقابلم دوستشون داشت اصلا هیچوقت کسی منو ادم حساب نکرد جز مادرم اصلا از اون ادمام که تو جمعی باشم یا نباشم برا کسی مهم نیس به نظرتون چرا بعضیا مثل منن من عیچوقت نفهمیدم به خدا همه چیم اوکیه ولس نمیدونم
یا مثلا میبینین اول زندکی اونایی که تازه ازدواج میکنن چقد رومانتیک اینا میشه من شوهرم ده ذوز یه بارم نمی اومد سمتم تا عمر دارم یادم میمونه😓
چجوری با همسرت آشنا شدی
بیا پیش خودم ک عین همیم درد منم همینه
چقد تو منی
منم همینطور 💔هیشکی باهام رفیق نمیشد هیشکی تحویلم نمیگرفت تو جمع ب همه سلام میدادن بجز من
هوممم
چقدر شبیه همیم
حالا من مثل تو
در کنار جاری که مهره مار داره
منم همیشه دوس داشتم با کسی ازدواج کنم ک عشق دوطرفه داشته باشیم اما نشد بقدری هم سخت شکست عشقی خوردم ک نگو
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
49 ثانیه پیش
51 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز