منو هیچ‌‌وقت کسی دوست نداشت چه تو دانشگاه چه تو مخیط شغلی وو

هیچوقت ادم دوست داشتنی نبودم ینی اذما از بودن باهام خسته میشدن مثلا تو‌دوران دانشجوییم هیچ‌دوستی نداشتم باهمه هم مهربون بودم ولی دوست صمیمی کسی نبودم یا مثلا شانسم جوری بود یه روز باهام خوب برخورد میکردن یه روز نه یا مثلا قبل ازدواجم بالینکه خوشگل بودم ولی هیچ وقت کسی عاشقانه دوسم نداشت اصلا الان کسی تعریف میکنه فلانی عاشقمه درک نمیکنم همه دوستام با کسایی ازدواج کردن که باهم دوست بودن چون طرف کقابلم دوستشون داشت اصلا هیچ‌وقت کسی منو ادم حساب نکرد جز مادرم  اصلا از اون ادمام که تو جمعی باشم یا نباشم برا کسی مهم نیس به نظرتون چرا بعضیا مثل منن من عیچوقت نفهمیدم به خدا همه چیم اوکیه ولس نمیدونم