من به دوستم حسادت میکنم بیاین تعریف کنم

این دوستم باباش خیلی ادم خوبیه 

یعنی خوب تربیتش کرده و به عنوان یه دختر بالغ بهش اعتماد داره . الان ما ۲۱ سالمونه 

این دوستم هر وقت بخواد میتونه بلیط بگیره بره پیش فامیلاشون که ت. شهر دیگه ان، اونم تنها 

میتونه با پسر حرف بزنه و ارتباط داشته باشه 

میتونه توی جامعه با ادم های متفاوتی دوست بشه 

میتونه عکس از خودش بذاره پروفایلش 

و اینا درحالیه که باباش مذهبی هست ولی آدمه 

برعکس بابای من 

ارتباط با پسر = هرزگی  بیرون بودن هنگام شب= ولگردی 

با دوستات بیرون بگردی= ولگردی و پاسوکی حجاب نداشتن= هرزگی

کلا مشکوکه . به من میگه تو پنهانکاری میکنی

نمیذاره برم سفر. میگه تو غلط میکنی بخوای بری 

همین دوستم عکسشو تو کانالای صیغه یابی به عنوان هرزه پخش کرده بودن، عین خیالشم نبود. میگفت خانواده م منو میشناسن میدونن آدم پاکی ام. حالا هرکی هر عکسی میخواد پخش کنه مهم نیست 

درحالیکه من اگه جای اون بودم مثل رومینا اشرفی سرم بریده میشد :/ 

بابای اون سالهای زیادی تو شهرستان بوده، سواد زیادی نداره، شغلش ازاد بوده 

بابای من فرهنگی بوده، دانشگاه رفته، خیلی سال تو شهر زندگی کرده 

واقعا چرا این بابای من شد