میدونی میگی به فکر خودم باشم اما تو این هفت ماه من خونه داری کردم ی درسم ک بهشون میگم بخونن بخاطر خودشونه اماااا اگه فقط ی صبحانه اماده نکنم خواهرم بهم میگه تنبل بی عرضه غذام کو قهر میکنه بابام میگه شام چی دادی ب پسرم اصلا نمیگن تو چیزی نیاز دازی یا نه؟ بعدشم بابام نزاش امسال برم دانشگاه با این شرایط سال دیگم نمیتونم برم
خب نکن عزیزم نکن
هیییچکی جز خودت نمیتونه خودتو مجبور به انجام کاری بکنه از این به بعد نکن خودت برای خودت احترام قائل شو هدف تو انتخاب کن توی راه هرررچی پیش اومد به خودت قول بده پا پس نمیکشی بخاطر خودت 2 روز دیگه همه میرن و فقط خودت میمونی با عمرت که ازبین رفته و حسرتهایی که برات مونده
اسی جان عزیزکم کارت برعکسه
دقیقا اینجا تو باید برخورد جدی را با خواهرت میکردی
ما شاید تند باهات حرف بزنیم دشمنت که نیستیم
شرایط رو هم درک میکنیم مقصر نه شمایی نه خواهر برادرت مقصر بزرگتر شماست که بیخیال سه تا بچه رو به جون هم. انداختن شما هیچ گناهی ندارین
عقده های خودتون رو سر کوچیک تر ها خالی نکنید بخدا گناه دارن بچه ها
فتم خوندم اشکال شما دلسوزی بیش از حده و اینکه جای خودتو با مادرت عوض کردی
ببین برای کسی بمیر که برات تب کنه شما این بچه هارو نزاییدی مادرت زاییده و با این روش تربیت و رفتارش درس خوندن و رفتارشون هم مشکل خودشه
حتی منم که پشت گوشی هستم استرس گرفتم بخاطر اون بچه که امتحان داشته و تو نزاشتی
چه شما حرص بخوری چه نخوری اونها کار خودشون رو می کنن، دانشگاه رو که ازت گرفتن دیگه روح و روانت رو خودت دو دستی تقدیمشون نکن، می خوان بخونن می خوان نخونن، مگه برای اونها مهمه که به خاطر رسیدگی به اونها شما از درس و دانشگاه افتادی که درس و پیشرفت اونها اینقدر برای شما مهمه؟ رهاشون کن.
شما مادر این بچه ها نیستی، مسئول نبودن مادرتون هم شما نیستی، پس از ایفای نقش مادری و جبران نبود مادر دست بردار.
مادرت زنگ زد بهت گفت به درس بچه برس بگو خودت پاشو بیا سر زندگیت به من چه!
بابات گفت غذا بگو به من چه!
