خیلی تنهام😕 یه تفریح هوس کنم هیچکس نیست باهام بیاد، اگه جاهای دیدنی و تاریخی بخوام برم هیشکی نیست، استخر برم تنهایی میرم، سینما رو خیلی وقتا قیدشو میزنم چون فیلم تنهایی حال نمیده، هر کلاس یا جلسه ای برم تنهام، رانندگی کنم تنهام، با اتوبوس جایی برم تنهام، نصف خیابونا و محله های شهرمو گشتم تنهایی، پیاده روی تنهایی، قید گشتن توی مغازه ها و پاساژگردی ها رو میرنم، یه سوژه واسه عکاسی میخوام تنهام، یکیو میخوام که باهم برنامه بریزیم و باهم به هدفهامون برسیم ولی تنهام.. بازم تکرار میکنم: تنهام تنهام تنهام....
خسته شدم... دلم یه دوست همجنس و همراه میخواد، ولی هیچ جا نمیتونم پیداش کنم. دو سه تا اکیپ دوست هم دارم اما نمیبینیم همدیگه رو، یا خیلی دیر به دیییر. دوستی صرفا مجازی رو هم قبول ندارم.
حسرت خیلی جاها و خیلی کارا به دلم مونده، که فقط یکی پیشم باشه. از بی کسی حرفامو واسه هوش مصنوعی میزدم، که دیگه از اونم خسته شدم. رابطه م با خونوادم خوبه ولی دلم یه رفیق میخواد.
این حس ها طبیعیه؟
