رلستش دلم برای اطرافیانت سوخت
شما برای تسلی یک مادر که انگار تو آتیشه امقد مستاصل هست اینارو گفتی که غریبه جیگرش کباب میشه چه برسه اون مادر.بعد بخکای باهاش با نیش و کنایه صحبت کنیا چیا میگی
واقعا دوستانه بهت میگم رو طرز صحبتت کار کن
منم یکی عین خودت بچه منم بیمار ژنتیکه .دیگه واقعا بریدم
من اولا توی ازدواجم اصلا اختیاری نداشتم سنم کم بود همه چی دست بزرگا بود ک حلالشون نمیکنم 😔فقط میخواستم روابط خودشنو حفظ کنن بعد موقع بارداری رفتم مشاوره امیمو سنتزم دادم گفتن سالمه چه میدونستم اصلا این بیماریه هاهستن یانه 😔خدا برای دشمن ادمم نیاره هیجوقت
استارتر عزیزم ما آدمها خیلی حس ها رو تجربه میکنیم
میدونی کی میتونی بهش غلبه کنی؟
وقتی به پذیرش برسی
خیلی خیلی سخته ولی اول بپذیر تا خودت آرومتر بشی و بعد دنبال بهتر کردن حال روحی دخترت باش
همه ی آدمها داعم در حال تجربه ی چیزای مختلف هستن
امیدوارم بتونی از پس این مشکل بربیای
خدا توان و قدرتشو بهت بده
مادر باید قهرمان زندگی بچش باشه در صورتی که همه جا میگن مردا قهرمانن تو باید محکم باشی تا خم به ابروی دخترت نیاد
من نظرمو پاک کردم اسی چون حوصله بحث با بقیه رو ندارم
فقط خواستم بگم نباید از خدا شاکی باشی چون اون خیلی چیزا رو دیده و میبینه خودمم هر اتفاقی واسم بیفته خودمو مقصر میکنم امیدوارم تو مثل اون بقیه که با من بحث کردن نباشی و عاقل باشی اونا شاید کمکی بهت نکنن فقط همدردی کنن
اگه ازم ناراحت شدی منو ببخش ولی منظوری نداشتم
منم تو زندگیم سختی زیاد کشیدم چه شبا که تا صبح گریه نکردم هنوزم وقتی یاد روزهایی که مادرم مریض بود میفتم قلبم مچاله میشه مثل شمع جلوی چشمام آب میشد وهیچ کاری از دستم برنمیومد هفده سال گذشته ومن هنوز جای خالیشو حس میکنم ولی چه کنیم که خیلی وقتا خواست خدا بر خواسته های ما پیشی میگیره خودتوبسپر بهش ...تو اینجور مواقع چاره ای جز تسلیم و رضا نیست اینو با تمام وجودم درک کردم که دارم بهت میگم
