آخرم به این نتیجه رسیدم که لازم نیست خودمو انقد تغییر بدم انقد برم تو چارچوب بقیه تا منو بخوان.با تنهاییم کنار بیام.محبت گدایی نکنم.فاصله امو با آدما حفظ کنم.سرمو تو هر سوراخی نکنم.بچسبم به کارم هر چقدرم که سخت باشه یا چالش داشته باشه آخرش تنها چیزیه که بهم دوزار اعتماد بنفس میده و ته ماه دوزار پول که دستم جلی هیچ پفیوزی دراز نباشه.یاد گرفتم با آدما فقط با احترام رفتار کنم معمولا اینجوریه که وقتی احترام میزاری جوابش احترام میگیری .یاد گرفتم با آدما صمیمی نشم.حریم داشتن یاد گرفتم.و اینکه تنهایی بد نیست.با چیزایی که اطرافم میبینم به عنوان یه خانم مطلقه اگه میخوام غرورمو حفظ کنم و حالم خوب باشه اول از همه با تنهاییم آشتی کنم.با خودم آشتی کنم.اگه کسی اومد که منو بخواد و برام صدشو بزاره برم تو رابطه اگه نشد تا آخر عمرم تنها میمونم .ولی دیگه محبت گدایی نمیکنم.دوزار غرور و عزت نفس دوباره در من زنده شده که هیچ جوره از دستش نمیدم