ده سال پیش خانمی رو دوس داشتم

وقتی در کودکی همش احساس اضطراب از رها شدن و ترک شدن رو تجربه میکنی، چون مجبور هستی اون شرایط رو همون جوری ک هست بپذیری و احساس بقای تو وابسته ب موندن در اون محیطه، ناخودآگاه نسبت ب همون حال و هوا و محیط احساس امنیت و احساس تعلق پیدا میکنی، و در ادامه هررر آدمی ک بهت احساسات شبیه همون احساساتی ک والدینت بهت میدادن رو القا میکنه ، نسبت ب اون آدم احساس تعلق پیدا میکنی و ی چیزی عمیقا در درونت میگه من مال این آدمم و این آدم مال منه، چون این آدم میتونه احساسات قدیمی و آشنای تو رو برات بازتولید کنه.

از این زخم التیام پیدا نمیکنی مگر اینکه رابطه ات با خودت رو درست کنی، مگر اینکه تصویری ک از خودت داری رو در پیش خودت درست کنی، خودت رو عمیقا دوس بداری و با خودت احساس کفایت کنی،وقتی این احساسات جدید رو با خودت تجربه مبکنی، آدمهایی برات جذاب بنظر میان ک همین احساسات جدید رو در تو ب وجود میارن، مراقبتی ک والدین از بچه ها میکنن برای اینه ک رابطه ی اون کودک با خودش و تصویری ک اون کودک از خودش داره مثبت و درست و ایمن شکل بگیره، و بدرفتاری های والدین بزرگترین آسیبش این نیس ک باعث خراب شدن ارتباط کودک با والدین با کودک میشه، بلکه اینه ک باعث خراب شدن رابطه کودک با خودش میشه، خراب شدن تصویری ک از خودش داره، منفی شدن احساساتی ک ب خودش داره، و با خودش دچار تنش میشه! و کودکی ک دچار همچین تجربه ای شده و درمان نشده، در ادامه هر آدمی ک حالش رو بد میکنه و روی احساسات منفی ک نسبت ب خودش داره مهر تایید میزنه عمیقا احساس شور و جذابیت میکنه، باور کن همش بازی ذهنه، همش بخاطر الگوهای ذهنیه،باید روان خودت رو بشناسی و یکی یکی این الگوهای معیوب رو شناسایی کنی و حلشون کنی و از عقده شون رها بشی.

این ی فرآیند طولانی مدت و زمان بر هست ولی خیلی لذت بخش و موثره

اینکه از نظر اسلامی بهش نگاه میکنن نه تنها نمیتونه باعث شناخت درست از جنس مونث بشه بلکه میتونه شما رو گمراه و گیج هم کنه، من خودم مسلمانم و دینم اسلامه و بهش پایبندم ولی عمیییقا از اینکه تمام موارد روحی و روانی و جنسی و جسمی انسان رو ب اسلام ربط میدن و سعی میکنن ی حالت اسلامی و مثبت بهش بدن و تطهیر شده بهش نگاه کنن و بررسیش کنن مخالفم، حقیقت اینه ک پلیدی های انسان برای بررسی شدن نباید مورد تطهیر قرار بگیرن، وقتی انسان سعی کنی پلیدی هاش رو انکار کنه و یا پوشش پاکیزه ای روش بندازه قدرت اون پلیدی ب مراتب بیشتر میشه (همون بحث سایه های روانی).

البته این واقعا نگاه اسلام نیس، فقط نگاه کسانی است ک اسلام خودساخته دارن ن اسلام خداوند یکتا رو😉.

چرا تاسف؟ چرا غم؟ 

آدم ب واسطه شکستها و دردها و از دست دادنهاش میتونه بفهمه ک هنوز جای رشد داره، میتونه بفهمه ک نیاز ب آموختن و یادگیری داره،هیچوقت بابت از دست دادنها متاسف نباش، اینجوری رنجی ک میکشی رو هدر میدی، برای اینکه رنجی ک کشیدی رو هدر ندی فقط باید روی آموختن و یادگیری درسی ک اون اتفاق برات داشته تمرکز کنی، این جهان محاله چیزی رو از تو بگیره بدون اینکه قدرت جایگزین کردن چیز بهتری رو داشته باشه، جهان هستی اینقدر سخاوتمند و بخشنده است، ولی غالبا ما فقط روی  غم از دست دادن قفل میشیم و خودمون رو اونقدر گسترش نمیدیم ک مستعد دریافت چیز بهتری بشیم،اون چیز بهتر پشت دره، ولی ما در رو باز نمیکنیم براش! 

ب دست آوردن بدون از دست دادن هیچ معنایی نداره، شادی بدون غم معنا نداره، ثروت بدون قفر معنا نداره، محبت بدون طرد شدن معنا نداره، همانگونه ک مذکر بودن بدون وجود مونث معنا نداره، همونجور ک شب بدون روز معنا نداره، اینها همه دو روی یک سکه اند، و این ذات و طبیعت زندگیه ک هر چیزی رو جفت جفت آفریده،این حقیقت رو باید پذیرفت.

بخاطر سواد رابطه پایین خودتو سرزنش نمیکنی، تو اگر سواد رابطه رو هم عاااالی یادبگیری و رابطه ایده آلت رو هم بدست بیاری، بازم ی چیز دیگ پیدا میکنی ک بابتش خودت رو سرزنش کنی و حس بی کفایت بودن کنی، چون این احساسی هست ک پدرت بهت داده! نگاهی بوده ک پدرت بهت داشته! و ی کودک نگاه پدر و مادرش رو عمیقا باور داره! ی کودک همونجور ب خودش نگاه میکنه ک والدینش بهش نگاه میکنن! و این تا بزرگسالی ادامه پیدا میکنه....صدای والدین، نگاه والدین، از ی جا ب بعد درونی میشه و ب صدای خود و نگاه خود تبدیل میشه، چون کودک از والدینش تقلید میکنه ک زیستن رو یاد بگیره و این ی مکانیسم دفاعی برای حفظ بقاست صرفا.

خیلی حرف زدنت  زشت و زننده است، آیا واقعا با مردهای زندگی خودتم همینقدر زننده رفتار میکنی؟! 

اینجا ارث پدرت نیس ک بقیه برای وارد شدن از تو اجازه بگیرن، تا وقتی ی مرد محترمه و حریم رو حفظ کرده حضورش هیچ اختلالی ایجاد نمیکنه.

ن مرد سالار باش ن مرد ستیز، فقط واقع بین و حقیقت گرا باش😑

حتما بیشتر تحملش فرصت داده. زنا خیلی تحمل میکنند سکوت میکنند اما وقتی نا امید بشن سردترین میشن

حقیقت اینه ک حتی ی درمانگر هم زخم عاطفی داره😁😅

تویی ک ب دیگران نیش و کنایه میزنی، تو هم زخم داری😉

امیدوارم روزی برسه ک اونقدر فرهنگ روابط انسانی غنی شده باشه ک هم ب راحتی بپذیریم زخم داریم و هم دیگران رو بخاطر زخم هاشون سرزنش نکنیم.

تویی ک نمیتونی مرهم ی زخم باشی ، لااقل چاقو رو تو زخم دیگران نچرخون، زمین گرده، درجریان هستی که گلم؟!😉

هستم که میگم

باز که تو اینجایی

بهتره که بری پی کار وزندگیت، عوض اینکه اینجا با زنها کل کل کنی

هرگاه چیزی آزارت داد فقط نادیده اش بگیر، توجه کردن ب هرچیزی باعث میشه اون چیز ما رو تحت تاثیر قرار بده و برامون بزرگ شه.

میدونی فرق یه شیر با یه کفتار چیه؟ 

ی شیر هیچوقت نیاز نداره از طریق آسیب زدن ب دیگران احساس قدرت و نفوذ کنه، ولی ی کفتار فقط از طریق آسیب زدن سعی میکنه احساس موثر بودن کنه، ی شیر از قدرت ب طور مناسب استفاده میکنه ولی ی کفتار از قدرت سواستفاده میکنه، و تو ب خوبی میدونی ک هرگز یک کفتار سلطان جنگل نیس، چون قدرت واقعی از آن شیره! و ن کفتار! 

کفتارهای زندگیت رو نادیده بگیر😉

باور کن این برای احساس آرامش و خوسبختی ی الزامه!

تا بی توجهی هست نیازی ب بلاک کردن هم نیس😇

بله- مساله اینه ک هیچ آدمی نمیتونه در ارتباط با یک آدم تمام اشتباهاتش رو اصلاح کنه، همیشه آدمهایی ک دایره ارتباطات اجتماعی وسیعی دارن خیلی بهتر میتونن با دیگران ارتباط برقرار کنن، چون آزمون و خطاهایی ک برای یادگیری نیاز دارن رو روی تعداد زیادی از اشخاص میتونن پیاده کنن😉

ب ی پسر دختر باز نگاه کن؟! چرا اون پسر اینقد در مخ زدن ی دختر حرفه ای شده؟! چون با  دخترهای زیااادی در ارتباط بوده و تمام آزمون و خطاهاش رو روی یک دختر خاص پیاده نکرده، ارتباژات وسیع باعث اعتماد ب نفس بیشتر هم میشه، همونجور ک دختر پسرباز میتونه عین آب خوردن مردا رو روی انگشتش بچرخونه چون تجارب زیااادی داشته.

با خودت ی مدت خلوت کن، نیازهای واقعی خودت رو سناسایی کن و بپذیر، هرررر جوری ک دوس داری باهات رفتار بشه رو روی کاغذ بیار و بپذیرش و اول خودت با خودت همونجور رفتار کن، وقتی خودت با خودت خوب رفتار میکنی، ی معجزه اتفاق میفته، تو دیگ ب آدمی ک مطابق استانداردهات باهات رفتار نمیکنه اجازه نمیدی تو زندگیت بمونه، تو خودت سبک ارتباط آدما با خودت رو طراحی میکنی و هرکی ک روی این استانداردها پا بذاره از ارتباط  با تو کنار گذاشته میشه.

بعدش وارد ارتباط شو، سعی کن با خانم ها راحت ارتباط برقرار کنی، من احساس میکنم شما تمایل زیاااادی برای شناخت زنان و نزدیک شدن ب زنان داری ولی چون از جانب پدرت مداااام سرکوب شدی و حس بی لیاقتی و بی کفایتی بهت دست داده، اعتماد ب نفس خودت برای اینکار رو از دست داده ای، و حالا با دیدن هر زنی ک از کنارت رد میشه، ب اضطراب و تپش میفتی ، چون این برات ب صورت ی عقده در اومده، 

وقتی از این اضطراب و عقده رها بشی و احساس آزادی کنی و حس کنی راحت میتونی ی زن رو تحت تاثیر قرار بدی، اونوقت دیگ هر زنی به چشمت نمیاد، زنی ک بهت خیانت میکنه و بهت حس ناکافی بودن میده ب چشمت نمیاد، بلکه نسبت ب زنی احساس تعلق میکنی ک باوجود عشق و محبتی ک بهت داره ولی  در جای مناسب هم بلد هست با تو جوری رفتار کنه ک متوجه اشتباهت بشی و رفتارت رو اصلاح کنی.

طول میکشه این فرآیند ولی ارزشش رو داره