تو اتوبوس بودیم.
تو قسمت مردونه اون صندلیای آخر کنار هم نشسته بودیم.
دستاما جوری تو دستش گرفته بود و نگاهشون میکرد و نازشون میکرد که فکر میکردی تنها دختر زمینی....
قشنگ یادمه موقع پیاده شدن خانمی که بالاسرمون ایستاده بود و به نظرمیرسید سن بالایی هم داره بهم گفت شوهرته؟
مکثی کردم و چیزی نگفتم.
گفتش معلومه خیلی دوست داره.
قلبی شدم اون لحظه.😍
چند وقت پیش بهش گفتم کاش دنیا تو همون لحظه تموم میشد؛ گفت چرا؟گفتم نمیدونم دلم میخواست دنیا همونجا تموم میشد.
الان حدود ده سال یا بیشتر یازده سال تقریبا ازاین ماجرا میگذره....
تنها قشنگی این داستان، دادن هدیه ی خدا ؛یعنی داشتن یه دختر ناز به منه وگرنه دیگه هیچ چیز مثل اون موقع ها نیس...
ولی الان چی؟؟؟؟؟
الان ۵ روزه قهریم..😓
سختیای زندگی ،بی پولی،قسط،بدهکاری،روزمرگی ویا رسیدن و تموم شدن شوق و ذوق ؛همه ی اینا باعث میشه دیگه هیچی مثل قبل نباشه...
داریم پیر میشیم و انگار همه چیز کم رنگ و کم رنگ تر میشه....
چرا خصلت زندگی اینطوره؟
دوسش ندارم این دنیای بیرحمو🥺
