هیچی
ندید بگیرینش
من خیلی وقته که کنار اومدم با رفتارهای پدرم
البته گزندی به من نرسونده چون بچش هستم و تک دخترم ولی مادرم رو با حرفاش خیلی آزار داده
ولی خوب باز هم پدرمه و زحمتمو کشیده و اگه خار تو پاش بره انگار تو قلبم رفته
باز تو خوبه فقط باباته من همه اطرافیانم همینه رفتارشون خستم کردن
سعی کن بپذیریش
پذیرش نعمت بزرگیه که واقعا به آدم آرامش میده
میدونم سخته خیلی هم سخته
ولی قبول کن این آدم اینه با این ویژگی ها
من پذیرفتم ولی جاهایی که حس کنم داره زیاده روی میکنه تو مکالماتش با مادرم بهش تشر میزنم
دوقطبی هستش
بهش میپرم طرف مامانمو میگیرم
میگم چرا اینجوری میگی یا چرا این حرفو زدی
یا وقتی ببینم مثلا این حرفو به مامانم زد خودم مامانمو میبرم دکتر
مامانمم جدیدا یاد گرفته وقتایی که تلخ حرف میزنه جوابشو میده یا نفرینش میکنه اونم مجبور میشه کوتاه بیاد
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز