سلام عزیزم خوبی؟
اون کامنتت که گفتی منتظری بیینی شوهرت طرح کجا میفته بری رو خوندم دیدم چقدر شبیه منه وضعیتت
من مجرد که بودم خیلی خواستگارای خوبی داشتم با وضع مالی تامین و شرایط استیبل
ولی از وقتی با شوهرم دوست شدم افتادم تو تنش و فشار
برادرم که اصلا راضی به این ازدواج نبود
ولی من خیلی همسرم رو دوست داشتم
فکر کن فیزیوپات بود باهم دوست شدیم یعنی اول اول اول راه!
منم گاهی با خودم میشینم فکر میکنم که چقدر زندگی من گره خورده به همسرم
منم میخواستم برای دکتری و هیئت علمی اقدام کنم ولی گفتم معلوم نیست همسرم طرح کجا بره
اخه باهامم طی کرده که هرجا بریم برای اینکه جا بیفته و همونجا مطبش رونق بگیره حتما باید ۵،۶ سال بمونیم
با خودم میگم تو چه هچلی افتادم😅
اما خب دوستش دارم
تلاشش رو میبینم ذوق زده میشم
اما اینکه شدیدا زندگیم بهش گره خورده ناراحتم میکنه
دقیقا منم🥲
بعد برای رشته شوهرم تهران کلا اشباعه بعد طرحشم نمیتونیم برگردیم تهران
احتمالا هرجا بیوفته همونجا موندکار بشیم مگر بخواد فلویی چیزی بخونه🥲
خیلی سخته. منم به رزیدنتی فکر میکنم میگم اوندیم و قبول شدم رزیدنتی دندون رو فقط شهرهای محدود و بزرگ دارن و مشخصا شوهرم اونجاها طرح نمیوفته
با این وضعیت کشیک شوهرم که ۴۰ ساعته نخوابیده و مریض بدحال دارن بعید بدونم امشب چیز خاصی در ارنتظارم باشه
بنظرم برو خونه تدارکات ببین و میز بچین و گل و... (فضای رمانتیک)
بعد به همسرت بگو برو خونه فلان چیزو برام بردار بیار
بعد وقتی میاد خونه سورپرایز میشه و خلاصه همه چیز به شادی و دلخوش و ... ختم بخیر میشه
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
27 ثانیه پیش
29 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز