بچه های من فاصله شون ۹ ساله
من اشتباهم این بود که سر بچه ی اولم سنم کم بود هیچی نمی دونستم هم خودم اذییت شدم هم دخترم اون موقع مثل الان نبود همه چی رو گوگل زد
تو بارداری اصلا به خودم نمی رسیدم دخترم وقتی دنیا اومد به شدت گریه می کرد اصلا آروم و قرار نداشت هرچی بزرگتر میشد عصبی تر میشد کلی هم دکتر بردم میگفتن بچه سالمه حتی الان که ۱۴ سالشه باز عصبی و حساسه
ولی سر پسرم هم سنم بیشتر شد هم تجربه هم اینکه گوگل بود پسرم وقتی دنیا اومد اینقدر آروم بود که نگو همین الان هم که ۵ سالشه باز آرومه و بزرگتر از سنش رفتار می کنه
اولی الان کلاس دومه. اذیت نه، ولی چون بچه دوم رو دیر آوردم انگار هوو اومده براش. خیلی هم مظلومه.همیشه الکی میگه مریضم، بعد میگه مامان داداش رو ول کن بیا بغلم کن تو بغلم کنی خوب میشم😭
ولی خب داداششم خیلی دوست داره. اگه دعواش کنم میره بغلش میکنه میگه مامان رو اذیت نکن که دعوات نکنه
هم دوسش داره هم حسودیش میشه
خب اینم نمیشه
من تک فرزندم و خیلی عذاب کشیدم تا امروز م دارم میکشم
خیلی خس بدیه خواهر برادر نداشتن
اطرافیانم همه با خواهر برادراشون رفت و آمد دارن و صمیمین
من همیشه تنهام کسیو ندارم
واسه همین نمیخوام هیچوقت بچم این خلا رو داشته باشه روزی که من نبودم
من شیر به شیر باردار شدم
بخاطر دومی تو یکسال و دوماهگی از شیر گرفته شد
خودم افسردگی گرفته بودم بخاطر بارداری ناخواسته و بعضی وقتا واقعا مظلوم واقع میشد ولی الان که بزرگ شده خیلی بلا شده حقشو میگیره شده به زور
یه عزیزم به کوچیکه بگم میگه پس من چی؟😄
