شما میذارین همسرتون تنهایی مهاجرت کنه و چن دور باشه از شما

من بودم حقیقتا نمیزاشتم...الان خواهرم و خانوادش از اونطرف برادرشوهرم اینا آلمانن اینقد اصرار میکنن پاشین بیایین بخدا بچهاتون کوچیکن پیشرفت میکنین و .... ولی بنظرم زندگی اینقد کوتاست که اصلا ارزش نداره من یک هفته مامانو بابامو نبینم یا بخوام اونارو از دیدن بچهام محروم کنم 

حالا با این طرز فکرم بماند دیگه بخوام شوهرمو تنهایی بفرستم که چی بشه چرا باید استرسو دلتنگیو به جون بخرم،چرا باید ذهنم دائم درگیر این باشه که شوهرم الان داره چیکار میکنه و... درسته شاید آینده در رفاه باشم ولی شاید آینده ای نباشه چرا بخاطرش زمانه حالمو فدا کنم!!!!! 

البته هرکس صلاح خودشو بهتر میدونه

حتما راهی هست ک شما بتونی باهاش بری

پس سعی کن جای اینکه غصه بخوری یه راهی پیدا کنی و ایندتو بسازی

با هیچیش کار ندارم ولی چطور خودش دلش میاد چند سال از هم دور باشین خداروشکر اینجا هم وضعش بد نیست 

خارج خوبه ولی حداقل کاش با هم می‌رفتین اینجوری که جدا جدا واقعا سخته یه تماس جواب نده دلت صدجا می‌ره 

واقع بین باشیم؟!

دو سه سال بدون رابطه چجوری سر میکنه 

اونم جایی که راحت براش شرایط رابطه فراهمه اونم با دخترای به قول تو بلوند که همه جاشون بیرونه 

و مطمئنا چند برابر تحریک کننده اونم واسه کسی که از ایران رفته تو اون محیط ....

بحث اعتماد نیست 

مگه فقط یوزارسیف باشه که دووم بیاره 😄

من کلا دوست ندارم شوهرم بره جایی که من نباشم اونم حداقل یکی دو سال😨

اگر از اول نظرش نسبت به مهاجرت زیاد مساعد نبوده احتمالا یه حس زودگذره نسبت به این قضیه به قوای جوگیر شده با صحبت های خواهرش اینا 😅🤦🏻‍♀️

آخه اونجا در رفاه نیس چجور می خواد بره؟ علمی که مقالاتش باید زیاد باشن سرمایه گذاری هم پول زیاد برا از دست دادن می خواد. فکر نکنم رفاه آنچنانی براش باشه ولی در کل سطح زندگی نثل خدماتدرفاهی اونجا بالا تره. خوب اگر عقد رسمی باشید احتمالا با هم ویزا می دن. اروپا می خوان برن؟ آلمان الان سخت به زنو شوهرا ویزا می ده که تفاوتش یه ساله. تازه اروپا هم نزدیکه و بلیطش ارزون برا رفت و آمد. در کل به خودت بستگی داره. به تظرم الان مهم ترین مساله رابطتون باشه که عقد می خواید بکنید و کی رابطتونو رسمی و پایدار کنید

در شرایط الان خودم و همسرم من اجازه می دم اگه واقعا جای پیشرفت داشته باشه و اینجا کارش خوب نباشه و جای پیشرفت نداشته باشه . 

انشالله منصرف میشه غصه نخور بعدم چیزایی که تعریف کردی از نامزدت مطمئن باش نظر تو براش مهمه 

بعضی اوقات آدم یهو انگار ذهنش بهم می‌ریزه خیلی اوقات اینجوری شدیم بعداز یه مدت که به خودمون میایم میبینیم یه تصمیم هیجانی بوده

وقتی تو اینجا دلبستگی داری خب مهاجرت واست خیلی سخت میشه اینجوری هم نیست که بگیم یه تصمیم یک نفرست هر دو باید آمادگی این غربت رو داشته باشین 

اتفاقا حرفی که زدی به نظرم خیلی درست بود و بجا 

الان شرایط رو نادیده گرفته یجورایی اینجا اوضاع مالی خوبه شما هستین خانواده هاتون دخترش اونجا همچی از صفر دلتنگی برای شما و دخترش و....