فک کن دختر من ۸ سال کامل مرکز توجه فامیل بود..بعد من یهو بچه ی دوم اوردم.دخترم به زبون نمیاره و کلا کارهاش معلومه چقد عوض شده.
واینکه الان که دخترم بزرگ شده ارامش میخاد پسرم میره دورش جیغ داد میکنه.گریع میکنه..حتی گاهی میگع کاش نمیاوردیش...
برا خودم هم سخت بود بعد ۸ سال بچه داری.
ولی خب عاشق همن.گاهی دو سه ساعت کنار هم مشغول بازین
از خرج شون که هر روز که بزرگ تر میشن خرجشونم انگار باخودشون بیشتر میشه،از اینکه با هم نمیسازن.از اینکه دردسرهاشونم زیاده.از دینکه جامعه خرابه ایندشون معلوم نیست چی بشه.از اینکه چیزی نشن و سربار جامعه باشن از اینکه در اینده شغل درست و درمونی نداشته باشن و مثل الان ما زندگی رباطی داشته باشن گ ققط به فکر سیر کردن شکمشون باشن و از همه خواسته های ریز و درست و تفریحاتشون بزنن
کاش یکی میبود که کمتر غصه میخوردم و نگرانیم کمتر بود
پس بدتر
تا وقتی بچه بزرگ نکردید چرا راجب این موضوع چنینی حرفی رو بیان میکنید؟؟؟؟؟؟
من پسرم رو میبرم محیط اجتماعی بیرون بین بچه ها
کوچیکترین عیبی در تک فرزند من نیست
چون بحث تربیته
اتفاقن میان زنایی که چندتا پشت سر هم دارند وضعیت اونارو هم خوب میبینم
البته من به انتخاب اونا احترام میزارم این بحث مزخرف تو نی نی سایت هست
اما میبینم همه چی فقط تربیته نه تعداد
نه ببین درکل شرایط جامعه همین شده نه شما ها کلا گفتم همه دارن میخورن ومیگردن شب یلدا فروشگاها غارت شده بود ما ژله کیرمون نیومد پسته کیلوکیلومیخریدن طلافروشیاهمش پره بعدهی مینالن مینالن ووای وضع جامعه خرابه وای اجیل نمیشه بخریم پس جد بزرگوارمنه فروشگاهو طلافروشی روغارت میکنه؟
