بچگی سختی داشتم چون زندگی مدرمادرم همش دعوا جنگ بیکاری و بدبختی
همش غصه میخوردم حسرت زندگی بقیه دوستامو میخوردم
خلاصه گذشت و الان ۳۰ سالمه
علاوه بر غصه بدبختیا و بی پولیاشون ،غصه مریضی هاشونم منو کشته
دکترم نمیان...الان بابام تمام علایم سرطان خون رو داره من خیلی حالم گرفته هرکاری میکنم نمیاد دکتر میگه بزار بمونه شاید مردم!
خلاصه هیچ لذتی از زندگیم نمیبرم
همش شوهرم بهم میگه چرا افسرده ای چرا از هیچی خوشحال نمیشی! نمیدونه غم و غصه اینا پیرم کرده
چیکار کنم😢توروخدا راهکار بدین
هیچ راهکاری نیست
من ازبس به مریضی پدر ومادرم فکر کردم شدم توسن ۳۰ سالگی ۴۵ ساله
استرس انواع مریضی برام اورده هیچکس نمیتونه کمکمی کنه
الهی خیلی درکت میکنم منم تقریبا مثل توعم
کاملا درکت میکنم منم زندگیم مثل شما گذشته پدرمم تازگی از دست دادم حالا غم تنهایی و مریضی مادرم رهام نمیکنه💔
عزیزم با رفتن پدرت چجور کنار اومدی؟
من همش مشکلات و سختیاش و عذاباش و مظلومیت هاش جلو چشممه اگر بره چجور کنار بیام
دانشجو بودم میگفتم عیب نداره من پدرمادرمو خوشبخت میکنم پول میدم بهشون
اما نشد که بشه
کاش خدا یه فرصت میداد زایمان میکردم بعدش میرفتم سرکار بهشون پول میدادم یکم نرمال زندگی کنن
حالا پدرم بره به مامانم پول بدم جیگرم کباب میشه میگم همه درها فقط به روی پدرم بسته بود؟
اگ بدونی چقدر سخت تر میشه با رفتن بابا یهو همه غصه ها سر ادم آوار میشه
خانواده شوهرم دور هم جمع میشن شادن من همش فکرم پیش مادرمه ک تنهاییشم ب غمام اضافه شده
مادر من حقوق پدرم هست براش ولی مریضی و تنهاییش بیچارم کرده
بخته دیگه
بخت سیاه شد اینجور میشه
مامان بابای من هر دو بختشون سیاه بود
پدر بزرگ احمقم بدون اینکه مامانم بابامو ببینه مادرمو داد بهش
مامانم از اول از بابام خوشش نیومده بود
بابام حسابی پولدار بود، چون زندگی شون عشق نبود از اول ، همش زندگی شون برکتشون رفته رفته رفت ....و تقریبا ۹ سالگیم بدترین روزاشون شروع شد و آغاز بدبختی پدرمادرم شد😑
من گاهی برای تسکین خودم عقلانی فکر میکنم بابام این همه عذابو داره متحمل میشه و هرروز درگیر بیماری مادرمه ، درگیر بی پولی عذاب ..مامانم ازش خوشش نمیاد و هرروز جنگ دارن ....
پس بره براش بهتره راحت میشه ...
اما واقعا قلبم به درد میاد از این افکار
آره خیلی مهمه
منکه تو خانواده مرفه بدنیا اومدم
فقط چون عشقی بینشون نبود هرروز ناشکری و جنگ دعوا و اینکه مامانم حتی کراهت داشته تو روی بابام نگاه کنه یا مثلا بیرون میرفته خوشش نمیومده بگه این شوهرمه ، خدا برکتشون رو کشیده هوا
حالا خدایی قیافه بابام خیلی هم خوبه ها اما علف باید به دهن بزی شیرین میومد که نیومده ، مثلا میبینی از یه نفر بدت میاد تمام حرکاتش به نظرت بد میاد اما بقیه چنین نظری ندارن
این قضیه شد آفتِ زندگی پددمادرم
مادرم هم خانوادش حمایتگر نبودن اجازه بدن مامانم طلاق بگیره
طلاق نگرفت هم خودشو بدبخت کرد هم پدرمو هم منو
و هم تمام نعمت های زندگی شون یکی یکی نابود شد
