متاسفم من رفیق صمیم همینطوره و همه حس هایی که تجربه کردی رو می دونم
بهترین کار اینه که بعد از دعواشون وقتی اروم بودن جدا جدا باهاشون صحبت کنی
اون لحظع چیزی نگو بعد که اروم شدن چ چند روز ازش گذشت باهاشون منطقی حرف بزن
به خدا با اين دعواهاشون گند زدن به دنيا و آخرتمون
هيچى روانمون رو بهم ريختن و الان من و برادرام انقدر عصبى هستيم با خودشون مثل وحشيا برخورد ميكنيم نه اينكه فكر كنى از قصد ،عصبى شديم
حالا پيش خدا هم گناهكاريم ،انقدر گره به كارمه ،از چيه
پدر و مادرم از رفتارم اذيت ميشن
ولى من كم طاقت شدم ،عصبيم ،نميتونم خودمو كنترل كنم
نميدونم چرا خدا به ى سرى بچه ميده ،
منم همینطوری هستم
انقدر دعواشون روم تاثیر گذاشت که کارم به روانشناس و روان پزشک رسید، دا و انقدر بیتفاوتم کرده که نگو.
روانشنام برای این موضوع گفت، اینا دعواشون رو میکنن و بعد باهم آشتی میکنن، رابطه، جن. سیشون رو دارن و بالاخره آشتی میکنن فقط تو این وسط داغون میشی
