بله منم در موقعیتی که باید بترسم نمیترسم عقلم شروع میکنه به شجاع دفاعانه و داد و بیداد راه میندازم و با اعتماد به نفس از خودم دفاع میکنم وقتی تنها شدم میفهمم چیکار باهام کردن
وقتی گرمم اصلا نمیفهمم ترس و نازاحتیمو
بله تا وقتی نپذیرن و درمان نشن نسل بعدی خودشونم آذوده میکنن و اونهارو هم منفعل و آسیب پذیر و صعیف بار میارن
کاش یه جایی متوجه بشن و این چرخه رو بشکنن
اون پسر رو گاهی تو استوریای بقیه میبینم که چطور حسین حسین میکنه برا امام علی اشک میریزه حالم بد میشه از دوروییش وگرنه که حسی بهش نداشتم که بخوام بهش فکر کنم یا صنمی ام ایجاد نشد بینمون خداروشکر
فقط گاها دورویی هاش بهمم میریزه
من به اندازه نیاز عاقل بودم
من اگر بنارو بر روی شک بزارم نمیتونم زندگی کنم شک تا یه جایی خوبه اون فرد من رو از مرحله شک گذرونده بود ماه ها برام وقت گذاشته بود تا اعتماد کنم راضی شم باهاش برم بیرون
ولی بعدا فهمیدم داشت رو من سرمایه گذاری میکرد بهم میگفت آهوم بعدا فهمیدم هدفش بودم واقعا به چشمش یه آهو بودم که برای یه لذت کوتاه مدت میخواستتم
درست میگین به شدت جذب ظاهرم شده بود ولی مقصر این قضیه من نبودم من حتی دفعه آخر کاملا معمولی و با آرایش کم رفته بودم
دخترا تا یه جایی میتونن عاقل باشن شک کنن اعتماد نکنن و از یه جایی به بعد هر چقدرم عاقل خام عاشقانه های حرفه ایشون میشن بعضیاشون عجیب زبون باز و زرنگن
