قربونت برم، کجا گفتم مادرشوهرم مثل مادرمه؟ برای من انگشت کوچیکه مامانم هم نمیشه، حتی اگر نظر رو کامل خونده باشی گفتم من میونه خوبی با مادرشوهرم ندارم! ولی اینها دلیل نمیشه که کاری کنم شوهرم اونو نادیده بگیره! از نظر اکثر خانمهای نی نی سایتی مادرشوهرشون زحمتی برای شوهرشون نکشیده و شوهرشون زیر بته عمل اومده، اما مادرای خودشون زینب ستمکش و همه چیز تمام بودن! مادر منم محبتی نبود، حالا شوهرم باید بیاد منو تحریک کنه که چون مادرت محبت نمیکرده پس بذارش کنار و فقط منو بچسب؟ نه تنها این کارو نمیکنه، بلکه پشت دست پدر مادرمو میبوسه و میگه مامان بابات آدمای سختی کشیده و زحمت کشی هستن! حتی برای من توی پول خرج کردن برای پدر مادرم محدودیت نذاشته! محبت چه ربطی به زحمت داره؟ شوهرتو کی بزرگ کرد عزیزدلم؟ خیلی از پدر مادرهای قدیمی محبت بلد نبودن، ولی زحمتکش بودن!
نظر منم اینه که اولویت باید همسر و فرزند باشه، اما اولویت اول باشن، نه اینکه تنها اولویت باشن!( از نظر مالی یکم متفاوته که برمیگرده به عقاید)
خودت میدونی گلم، ولی هر تفکری داشته باشی بچه هات با همون تفکر بزرگ میشن!
سفارشاتی که خداوند برای پدر مادر کرده دلایل زیادی داره، یکیش قدرشناس بار اومدنه! اولین کسانی که برای ما زحمت کشیدن والدین هستن، اگر قدرشناسشون بودیم قدرشناسی رو یاد میگیریم، اگر نبودیم، قدر شناس دیگران هم نخواهیم بود، حتی همسر! این عقیده منه و شوهرمو به قدرنشناسی تشویق نمیکنم چون دودش توی چشم خودم میره! طرز فکرمون هرچی که باشه، نتیجش برمیگرده به خودمون! مادرشوهر منم خونه خراب کنی بلد بود ولی خدا ادبش کرد، همون خدا منو هم ادب میکنه اگر مراقب نباشم
