۲۰ سالم بابام پولداره اما ناخن خشک دانشجوام ماهی ۵۰۰ کلا پول تو جیبی میگیرم همش باید نگران این باشم که ای خدا میرسونم تا آخر ماه یا نه ای خداا فلان روز خرجم زیاد نشه ای خدا بهمان روز یه موقعیت اظطراری پیش نیاد تو دانشگاه که مجبور شم بیشتر خرج کنم
همه دوستام برنامه میچینن اینور اونور میرن ولی من چون پول ندارم باید بپیچونم انقد خسته و کفریم که حد نداره
با ۲۰ سال سن و اول جوونی کل دغدغه و فکرم شده آینده که گیر نکنم تو مسائل انقدر فکرم درگیر اینه ک کم نیارم از حالم هیچ لذتی نمیبرم
کاش بتونی یه شغل پاره وقت یا آنلاین پیدا کنی
پایان نده هانیه
برو سرکار
ایشالا زودتر سرطان بگیره بمیره مال و اموالش برسه بهت دیگه از زندگی لذت ببری
یه روزی خودت دستت تو جیب خودته و مستقل از پدرتی فقط صبر مشکلتو حل میکنه عزیزم
با خودکشی هیچی درست نمیشه من کاری به اون دنیا ندارم
ولی نهایت ۴ سال دیگه خودت شاغلی خب بخاطر ۳.۴ سال ارزش داره بقیه زندگیتو از خودت بگیری؟
من ویلچری ام راه نمیرم بابام سالی یبار اونم عید برام لباس میگرفت دیگه با وجود ویلچری بودنم از ۱۳ سالگی شاغل شدم و تا ۲۷ سالگی خودم خرجم در اوردم که بعد ازدواج کارم ول کردن . ببین سخته ولی شرایطت از من بهتره اگر از لحاظ مالی تو مضیقه ای کار پاره وقت بگیر
مرگ پایان زندگی نیست تولدی دوباره به دنیای دیگه است حتی بهش فکر نکن
این سه چهار سال چکار کنم
بخدا خیلی سخت همش آدم بهونه بیاره نره با دوستاش بخصوص که من پارتنر دارم
الان مثلا فردا میخوان برن سلف دست جمعی پارتنرم و دوستاش هم میرن خب مت چجوری ۱۰۰ تومن بدم این سری دادم سری های بعد چجوری بپیچونم غرور آدم له میشه
