من برا زایمانم شهر غریب بودم جز شوهرم هیچکس پیشم نبود هر وقت یاد اون روزا و بی کسی مون میوفتم بغض میکنم مرخص شدم تنها اومدیم خونه
من از بس توی شرایطای سختم تنها بودم دیگه سنگ شدم. روز قبل از سزارینم سوار ماشین شدم رفتم کارای پذیرشمو کردم و بستری شدم. هیچکس هم پیشم نبود. شوهرمم شیفت شب بود. خدا خیلی به من بدهکاره. خیلی سختیا کشیدم. خیلیییییی
بازم شوهر تو........ من تو زایشگاه بودم داشتن آماده ام میکردن برای اتاق عمل این موضوع مال چهارده سال پیش هست یه خانمی بنده خدا داشت هوار میکشید از درد با مادرش اومده بود شوهرش رفته بود خونه عمه اش افطاری😏فکر کن.....
دفترچه بیمه زنش رو هم با خودش برده بود دکتر هم میگفت تا دفترچه نباشه پذیرش نمیشه
اینقدر به شوهرش فحش میداد
آرش پدرررررررسسسسسسگگگگگ🤣🤣🤣
من تو شهر غریب عمل کردم چند سال قبل هیچ‌کسم نبود برا ریکاوری ک شوهرمو صدا زدن خوابیده بود پرستارا بیدارش کردن
من‌خودم همچین تجربه ای نداشتم، ولی دوست دوران دبیرستانم دو بار زایمان کرد. هر دوبار شوهرش نبود، چرا؟ آقا داشته با دوستش "وقت" میگذرونده( امیدوارم منظورم رو فهمیده باشین)
ببين عزيزم ميدونم اون لحظه واقعا دوست داشتى كنارت باشه
ولى نبوده و شعورش نرسيده واقعاااا
خوب تو حالا هى بهش فكر كنى و تا آخر عمر فراموش كنى چى ميشه ؟ سودش چيه ؟
سود كه نداره
نتيجه اش ميشه اعصاب خوردى ،تيكه در سراسر زندگى ،دعوا
و در نهايت خداى نكرده ى بيمارى ،
بيمارى با مردى كه تو تولد بچه اش نيومده يعنى اوج فاجعه
پس اون شعور نداشته و آزارت داده ،خودت ،خودت رو دوست داشته باش و آزارش نده
مادر شوهر و جاری نامردم ی نیومدن ملاقات ک ببینن زندم یا ن
بچه ام عمل داشت من تتها پشت در اتاق عمل بودم.همسرم امضای رضایت عملو داده بود رفته بود سرکار....منم زنگش نزدم ولی خیلی پشت در اتاق عمل حالم بد شد داشتم غش میکردم....البته بعدها جلوی خانوادش گفتم و خودش فهمید چقدر کارش زشت بوده...تازه میگفت چرا آبرومو میبری......گفتم چیزی جز حقیقت نگفتم....من آدمیم که کوچکترین کاری کسی بکنه تو روی خودش جلوی آدمایی که باهاشون رودربایستی داره میگم....وقتی برگشت که بچه ام از اتاق عمل اومده بود بیرون ولی اون تنهایی رو هیچوقت یادم نمیره.
