شوهر آچار فرانسه خانوادش

برا پدر و مادرش معمولا کمکه، منم مشکلی ندارم دیگه پسرشونه مثلا دکتر نبره یا کاراشون نکنه پس کی بکنه

بابام اینجوریه یعنی عذاب

عمه عموهام هر مشکلی دارن زنگ میزنن بهش

انگار خودشون عرضه ندارن با چهل پنجاه سال سن

خوب اگه تمام کمک مالی و عاطفی واسه اون یکی پسر باشه 

اما شوهر تو فقط،واسع کار بخوان چی میگی ؟!

به هرحال آدم وطیفه داره در قبال پدر مادرش اما گاهی افراط 

و فقط میشه وظیفه یکی اون موقع سخته

خب پس برا چی پسر بزرگ کردن؟ برن به پسر همسایه بگن بیا کارامون رو بکن، یا فقط بزرگ میکنن که دو دستی تقدیم دختر مردم کنن و دیگه پسر رفت که رفت و دیگه مال غریبه ها شد، وجدان خودمون کجا رفته، مادرشوهرم بدترین دشمنم هس، دخترش و دامادش هرهفته خونش به صرف چلوکباب دعوت هستن، من تو این هشت سال یه بارم دعوت نکرده باور کن، با اینهمه پسرش وظیفش هس کمکشون کنه چون پدر مادرش هستن، شده ساعت سه شب زنگ زدم بیا مارو ببر دکتر، وظیفه شوهرم هس، شوهرمم نره من به زور میفرستم که بره

آره اتفاقا یه برادر شوهر مجرد دارم به قول شما بلد نیس نون هم بخره، این دیگه دلیل نمیشه که شوهرمم بکشه کنار که منم نیستم، اون وقتی کاری انجام نمیده، ما سهم خودمون وظیفمون رو در قبال پدر مادر انجام میدیم دیگه به این محل نمیدیم که فلانی چرا کمکی نمیکنه من کمک کنم، شوهر منم خدا رو شکر هرکاری از دستش بر میاد و آدم کاری هس، برا همین بیشتر شوهرم انجام میده، دعای همونا برام کافیه 

من پدر شوهرمو دوس دارم، خیلی محترم هس، کاری بگه انجام میدم، اما به حرفای مادرشوهرم اصلا اهمیت نمیدم و کاری براش نمیکنم، اما کاری داشته باشن شوهرم هم نخاد انجام بده من مجبورش میکنم که وظیفت هس باید انجامش بدی 

مادرشوهرم یه بارم شام دعوتمون نکرده، میگه خودتون بیایین، منم میگم بی دعوت برا شام هیچ جا نمیرم، اما همه زندگیش رو ریخته پای دخترش، ولی خب نمتونم که دخالت کنم و شوهرمو قدغن کنم براشون کاری انجام نده، بخدا که‌ من شام دعوتشون میکنم، دستپختمم خیلی دوس دارن برا همین غذا در حد رستوران درست میکنم، دیگه اهمیت نمیدم که اونا مارو دعوت نمیکنن، میگم عیب نداره خدا از اعمالم خوشحال بشه