کسایی که شوهراشون یا پدرشون فوت کردن بیایید

ممنون خدا اموات شما رو هم بیامرزه، زندگی شادی داشته باشی.

حتما همین طوره عزیزم،خدا رحمتشون کنه،ظاهرا هیچ کار دیگه ای بجز خواندن دعا و قران و خیرات از دستمون برنمیاد،امیدوارم شما هم با دعای پدرتون آرامش دوباره زندگیتون رو بدست بیارید

ممنونم عزیزم، ولی فکر نمیکنم دیگه هیچ وقت هیچ وقت از ته دلم شاد باشم، همیشه یه جای خالی تو قلبم وجود خواهد داشت که دیگه با هیچ چیزی پر نمیشه

خدا صبرت بده و کمکت کنه.

منم29 سالمه  هنوز 2ماه از فوت شوهرم نگذشته .

خیلی برام سخته خیلی حالم بده فکر میکردم فقط حس من اینجوره که فکر میکنم برمیگرده 

برام دعا کنین خداکمکم کنه 

بچه ها من تو فکرکوه نور هستم 

باخبر نیستین ازش؟؟

ديروز به پدرم زنگ زدم، بعد از مرگش تلفن ثابت خانه اش  هنوز با اسم آقاجون در گوشي ام ذخيره است...

نمي خواهم ارتباطمان قطع شود.

هر وقت دلم هوايش را ميکند بهش زنگ ميزنم... تلفنش بوق ميزند... بوق ميزند... بوق ميزند...

وقتي جواب نميدهد با خودم فکر ميکنم رفته سرکار... الان چند سال ميشود هر وقت دلم هوايش را ميکند دوباره زنگ ميزنم. شماره "بيرون" را هم ندارم زنگ بزنم بگويم: "به پدرم بگيد بياد خونه اش دلم براش تنگ شده"!

اگر پدر تو هنوز خانه است و نرفته "بيرون"... امروز بهش زنگ بزن... برو پيشش... باهاش حرف بزن... بگو که دوستش داري... و گرنه وقتي بره "بيرون " خيلي بايد دنبالش بگردي... باور کنيد "بيرون" شماره ندارد...

چه قشنگ و تلخ. مثل من که شماره خانه پدرم با عکسش رو گوشیم سیو شده. مامانم از خانه که زنگ میزنه عکس بابام میفته رو گوشیم. چند روز پیش ناخوداگاه دیدم تلفنم زنگ می خوره و عکس بابامه پسرم گفت مامان کیه گفتم باباجونه. بعد انگار تازه یادم اومد دیگه نمی تونم تا ابدددد صداش رو بشنوم

خدای من. خدا رحمتش کنه خیلی سخته خیلی

روحش شاد و قلب مالامال از آرامش و حس زندگی.

خدا پدرتون رو بیامرزه.براشون فاتحه خوندم

نمیدونم دیگه من چقدر بدبختم! خوندن این پستها غصه ام رو هزار برابر کرد

پدر منم بیشتر از سه ساله که فوت شده. ولی طوری با ما تا کرد که من هیچوقت این حسهایی که میگید رو تجربه نکردم. نمیگم بد بود ولی خیلی خوردمون میکرد. اونم در رفتار. همش باید به همه باج میدادیم تا راضی بشه و کاملا اعتماد به نفس و غرورمون رو از بین برد.

به نظرم آدم حس میکنه بهش ظلم میشه. اهل محبت هم نبود. بخصوص وقتی پا به سن گذاشت . من کمی دلم براش تنگ میشه ولی گاهی... نه زیاد. راستش تو مراسمها هم بخاطر حفظ آبرو گریه میکردم. خاطره آنچنانی نداشتم که دلم بسوزه. بعد سه سال هم نظرم عوض نشده. تازه انگار شخصیت پیدا کردم. فوووووق العاده واسه غریبه ها مهربون و مبادی آداب بود. حتی اگه بدترین آدمها بودن.

مادرمم دیگه بدتر!!! بعد فوت بابام بجای تقسیم ارث و تعیین تکلیف تو یک خونه هزار متری بی در و پیکر مونده و خونه رو نمیفروشه . هر آن میترسیم دزد بره سرشو گوش تا گوش ببره و حیثیتمون بره. از دیوار اون خونه قدیمی بالا رفتن عین آب خوردنه. همه متعجبن که چطور اونجا میخوابه؟؟؟؟؟ دزد هم وقتی رفته بوده یک ساعت مسجد رفته تو خونه . شانس آوردیم وقتی رفته که ایشون تو خونه نبودن!! خواهرهاش باهاش قهر کردن. خسته کرده همه رو. دنبال سود بیشتر کردنه!!! باورتون میشه؟؟؟؟ نمیفروشه که یکی با قیمت بالاتر از قیمت عرف بیاد بخره! هر کاری میکنیم خودشو میزنه به دیوانه بازی و قبول نمیکنه جونش در خطره.

یعنی داغ همسر سخت تره از پدر؟ من دیدم بیشتر برای پدرشون ناراحت میشن! 

البته واسه شوهر شاید سخت تر باشه چون شریک زندگیت رو از دست دادی و تنها شدی،نمیدونم.

البته شوهر،کلمه ی واسه رو اشتباهی نوشتم.

بازم گریه کردم

بعد از 4 سال که از فوت پدرم میگذره هر روز و دقیقه به فکرشم

چقدر سخته