سلام مرضی جان
ببخشید منم غیرمرتبط میپرسم اما واقعا کلافه ام و به بن بست خوردم.
عزیزم دخترم کلاس اوله ، اول یه مدرسه دیگه بود گریه میکرد و راستش چون دولتی بود جابجاش کردم ذاشتم غیرانتفاعی، یه چند روزی خوب بود ولی بعد از اون تا الان هرروز صبح که بیدار میشه شروع میکنه به گریه کردن ، باهاش صحبت کردم با معلمش صحبت کردم دخترم میگفت خانم داد میزنه رفتم باهاش حرف زدم گفت نمیزنم مگر اینکه تذکر دسته جمعی بدم ولی هرگز سر یه بچه تنها داد نمیزنم
دخترم بالاخره دیروز گفت مامان وقتی سرکلاس خانم چیز سختی میگه من گریه ام میگیره با اینکه فوق العاده دانش آموز توانا و زرنگیه دیکته هاش همه بدون غلط کاربرگ های ریاضی رو خیلی راحت حل میکنه و.... اما به قول خودش گریه اش میگیره حالا باهاش حرف زدم ک باید به جای گریه تلاش کنی و...
اما مرضی جان به شدت کلافه ام نمیدونم چرا هیچ جوره عادت نمیکنه موضوعش وابستگی و دلتنگی به من هم نیست چون تو مدرسه هم موندم ولی فایده نداشت، دوست پیدا کرده طرح تشویقی اجرا شده براش ستاره گرفتن و هدیه و..
دیگه واقعا نمیدونم باید از چه دری وارد بشم محکم و قاطع رفتم با همدلی و درک رفتم با ناراحتی و غصه رفتم اما هیچی جواب نمیده،
اصلا نمیشه به دخترم بگم بیا بریم بخوابیم فردا مدرسه داری گریه اش درمیاد از وقتی شب میشه هی میپرسه مامان اول شبه یا آخر شب خدا نکنه بگم آخر شب یا وسط شب میدونه باید بخوابه گریه میکنه، بعد شبا همش میگه بریم مهمونی خونه مامان بزرگ انگار میخواد فرار کنه از خواب و مدرسه و...
یه سوگ هم داشتیم تو خانوادمون اخیرا نمیدونم تا چه حد تاثیر داره اما سال گذشته که مشکلی نبود هم برای پیش دبستانی هم تقریبا همین بود هرروز میگفت زود بیا دنبالم و منم میرفتم.
وای یعنی باورم نمیشه دخترم به این توانایی و عاقلی به اون همه زبانزد بودن آنقدر مدرسه براش غول شده
نمیدونم چطور با مدرسه آشتیش بدم دیگه.... عزیزم ممنون میشم اگه راهی به ذهنت میرسه کمکم کنی 🙏