اگر زشت بودم خوشبخت تر بودم

همیشه فکر میکنم اگه زشت بودم خوشبخت تر میشدم بهترین رشته ها دانشگاه قبول شدم اما چون شهرستان بود پدرم نگذاشت برم گفت فقط تهران اینجا هم که سخت بود قبول شدنش اعتراض کردم که دختر عمه هام رشته مورد علاقشون قبول شدن رفتن شهرستان گفت تو قشنگی بیشتر در خطری با دوستام اجازه نداشتم برم بیرون یه بار رفتم پارک با برادرم اومدن دنبالم که چرا رفتی اجازه آرایش کردن نداشتم آخرم با پسری که برام انتخاب کردن عروسی کردمو بدبخت شدم الان با چهل سال سن شدم یه آدم افسرده نه سر کار تونستم برم چون برام ممنوع بود نه دوستی دارم چون رفت و آمد اجازه نداشتم بکنم اگه فکر الانو داشتم یه اسید می‌ریختم رو صورتم اونوقت میتونستم به آرزوهام برسم به نظرتون چیکار کنم این حس ازم دور بشه میترسم برم سمت خودکشی