کسی اینجا طلاق عاطفی گرفته

مردا از زندگی کردن و مردونگی فقط کار کردن رو بلدن

توی کشور ما هیچ درسی هیچ کلاسی به پسرامون رفتار درست با زن و زن داری رو یاد نداده.  

همه فقط به زن میگن چه کن...  چطور شوهر داری کن. 

ولی هیچ کس نمیگه چطور زن داری کن.  چطوز زنتو نگه دار با عشقت

من بعد 10 سال زندگی مشترک،  و فرصت دادن...  این اولین باری بود که رفتم، فقط خواستم عزت نفسم بیشتر از این خدشه دار نشه، و ببینم ایا ترس از دست دادنم رو داره یانه.

که متاسفانه پدرم از ترس جدایی و...  سریع منو به هزار دلیل مسخره فرستاد خونه.  حتی نزاشت شب رو به صبح برسونم.  

از پدرم انتظار داشتم یه تو دهنی به شوهرم بزنه.  و بگه اینم جواب کتکی که به دخترم زدی. 

و در کمال ناباوری،  فقط یه واکنش ساده نشون داد و یه صحبت ساده کرد. و من  بدتر از قبل، شکستمممم. 

فهمیدم پناه من  فقط خداست.  نه همسر نه پدر. و نه هیچکس دیگه. 

منم دقیقا فرهنگ خانوادشون اینجوره.  و همسرمم همین طرز فکر و عقیده چرت رو داره 

الهی😔 روحشون شاد. 

منم مادرم حسابی پشتمه.  خدا حفظ کنه همه مامانا رو.  

ولی پدرم بهش اجازه دخالت نمیده.  

منم خودم شاهد دعوهای شدید پدر و مادر و اون چهره ترس بچگیم که نکنه ازهم جدا بشن،  تو ذهنم مونده.  برای همینه که کوتاه میام همیشه.  و خیلی وقتا از دختر بزرگم معذرت خواهی میکنم که جلوش دعوا کردیم،  امبدوارم تو روحیه اش تو بزرگسالیش اثر بد نزاره 😔و مثل اینقد ساده و ترسو نباشه.  

امیدوارم بعدها بتونم کمکش کنم قوی بار بیاد که اینقد دلبسته و وابسته مرد زندگیش نباشه. 

هماهنگ کردم از صبح زود که رفتم.  باهاش حرف زدم گریه کردم،  یجوری زنگ زدو گفتش بیا میخام باهات حرف بزنم که حسابی ترسیدم نکنه دعواشون بگیره.  ولی دقیقا برعکس اون چه که فک میکردم پیش اومد. 

خدا عاقبت بخیرشون کنه و ما شاهد خوشبختیشون باشیم ان شاالله. 

مرسی از اینکه بودی تو تاپیکم و ابرازهمدلی و همدردی کردی باهام.   از ته دل دعات میکنم که همیشه دل خوش و شاد باشی و مردزندگیت همیشه همراه و همدمت باشه تو ناراحتیات.  

با سکوت برگشتم.  توان حرف زدن دیگه نداشتم.  

ولی دم رفتن به خونمون،  چند بار گفتمش اگر مردی لااقل بگو پشیمونی که برگردم.  بدتر قلدری میکرد.  و میگفت برو بهتره.  آرزومه که بری. 

حتی گفت دیگه نمیخامت.  برنگرد. 😭

من الان به همین درددچارم.  حرفای آخرش جوری قلبمو بدتر چنگ مینداخت که اصلا کتک زدنش برام بی اهمیت شد تو ذهنم.  

فقط شب که جلو پدرم حرف میزدیم گفتم بخاطر بچه هام برمیگردم.  

امشب همش به طلاق عاطفی فک میکنم.  اینکه حتی رابطه ج ن س ی هم دیگه نداشته باشم . و فقط یه همخونه باشیم.