خونه رهن کردیم ولی هنوز جهیزیه مو نبردم
تو کل فامیل و آشنا من اولیت نفری هستم ک دارم میرم مستاجری ، از این جهت میگم ک هرکی ازدواج کرده یا واسش خونه ساختن (که حتی شیرآلات و کاشی رو هم خودش انتخاب کرده)
یا خونه نوساز خریدن
...
چن روز پیش رفتم یه خرده خورد تو ذوقم ، مدل خونه خوبه ۸۷ مترم هست خیلی ام کوچیک نیست
ولی خیلی کثیف بود یه ایراد هایی هم داشت ک رفت رو مخم
از طرفی فکر اینکه چجوری باید هم اجاره خونه و قسط بدیم
هم خرج زندگی هم پول پس انداز کنیم واسه سال بعد
هم ماشین نداریم ، هم تفریح و مسافرت نمیتونیم بریم داره دیوونم میکنه
بیاید یکم دلداریم بدید بگید شما با این شرایط چطور کنار اومدین
ببین الان با چند سال پیش خیلی فرق کرده. همون پولی که باهاش خونه میخریدن، الان باید بدی برای رهن.
خودتو با اونایی که چند سال پیشا ازدواج کردن، مقایسه نکن.
خوب بگو مشکل چیه اگه بشه صاحبخونه حل کنه مثلا خونه ای که من و همسرم پسندیدیم دیواراش به خاطر مصرف زیاد قلیون مستاجر قبلی زرد شده بود سقفشم نم داده بود درست کرده بودن ولی رنگ نکرده بودن که گفتیم درست کنن بعد رفتیم تو خونه
همه که نباید شرایط مثل هم باشه ی موقع همین سختیا آدمو میسازه قرار نیست فکر کنی کل فامیل با داشتن خونه خوشبختن ملاک داشتن زندگی خوب کنار همسرته
با وجود تمام قسطا و نداریا
تا بچه ندارید میتونید یکم سختی بدید به خودتون تا جلو بیفتید
ان شاء الله خدا هم کمکتون کنه از مشکلات رد بشید و بعداز چند وقت با روزی بچتون خونه دار بشید
منم بهترین جهاز بردم اجاره
من یه سال با مادر شوهرم تو یه واحد زندگی کردم بماند که با چه سختی موفق شدم خونه جدا بگیرم فقط میگفتم برم دنبال زندگی مستقل خودم خلاصه یه خونه چهل متری زیر همکف رهن کردیم جهازم نداشتم یه سری چیز ضروری خریدیم و زندگی شروع کردم سال ۱۴۰۰ خودم ۳۵۰۰ حقوق میگرفتم ۳ملیون قسط می‌دادیم حقوق شوهرم میموند واسه خرد و خوراک و وسایل خریدن خلاصه الان سه سال سر زندگیمم تا الان ماهی ۹۵۰۰ قسط می‌دادیم چون هرسال باید وام و قرعه کشی بذاریم واسه پول پیش و وسایل خونم هنوز یکم مونده کامل شه این ماه یکم قسطمون سبک میشه چندتاییش تموم میشه یعنی پوست جفتمون کنده شد تا تونستیم زندگی بسازیم هنوزم مستاجریم و یه ماشین داریم فقط
