مگه نمیگی دو طبقه اس. نمیشه تو یک طبقه مستقل زندگی کنی
ولی خداییش با این حرفا خیلی رو مخ
من یک هفت خونه مادر شوهرم بودم بنایی داشتم بنده خدا صبح بلند میشد برا کارگرا صبحانه آماده میکرد منم بیدار میشدم میگفت بخواب خودم هستم
الآن اسی را می بینی دیگه توی یک ساختمان بودن سخته
وقتی پدرشوهرم زنده بود
گاهی حاضر می شدم برم بیرون(حالا می خواستم برم یک هوایی بخورم) می گفت هر چی می خوای بده آقاجون برات بخره
ببخشید ها دیگه نمی گفت شاید پد بخواد
شاید لباس زیر بخواد
ازم لیست می گرفت می داد به پدرشوهرم
منم با مادرشوهرم اینا تو یه ساختمونیم هفته ایی یه بار میرم خونشون اونم چند روز پیش شاکی بود میگفت نمیای خونمون سر نمیزنی من پیش خودم میگم عروسم چرا نمیاد چرا منتظره فقط آخرهفته ها بیاد ما از این اخلاقا نداریم که ناهار و شام بدمون بیاد پیشمون باشیم پدرشوهرم هم هروقت میبینه بهم میگه ی موقه شوهرت نیست تنها نباش بیا پیشمون اما من نمیرم نمیتونم حوصلم نمیکشه بهشون گفتم نیومدنمو بی ادبی ندونید من تنهایی راحت ترم بازم درک نمیکنن همش باید برم خونشون
به نظرم میخواد به پدرو مادرت احترام بزاره
شاید مهربونه
فکر کن اگر مامان خودت میگفت بیا پیشم ناراحت میشدی و...
اینم بگم من خودم با مادرم سال ها تو یه خونه زندگی کردم و همه ی این رفتارها من وآزار میداد و تحمل خونه برام عذاب آور بود . ولی واقعا همه حرکت های مامانم با عشق بود من نمیتونستم تحمل کنم
شاید شما هم مثل من باشی
خدا اون روزو نیاره فقط
فقط تو این موندم من چرا باید اخه هر روز روی نحسش رو ببینم
خدا لعنت کنه آدم هایی مثل اینا رو
میدونم هم تو رو جلو همه یجوری میگه همه بگن چقدره دلتنگه و فلان ولی من میدونم از درون چیه
