من که یدونه خواهر یدونه داداش دارم متاسفانه داداشمو از دست دادم الان میبینم خیلی خیلی کمه فقط یدونه خواهر دارم...تک باشی که هیچی دیگه..هر چقدر هم تو خونه دعوا کنن بچه ها بازم بزرگ که میشن پشتشون به هم گرمه
روانشناسی زرد
اسم هر اراجیفی رو روانشناسی نزارید
تو بعضی از این مثلا کتابای روانشناسی هم...جن...س با...زی هم کاملا نرمال و طبیعیه
(برای بحث ریپلایی نکنید ممنون)
چرت گفته
من راجب خانواده های تک فرزندی نمیدونم ولی خودم که تک فرزند نیستم فکر نمیکنم احساس شادیمون کمتر باشه
روانشناسی زرده این
شما روانشناسی ایرانی بخون
منی که تا ۱۸ سال یه دونه بچه داشتم تکذیب میکنم
به قول دوستان تو پستای قبلی تا سنش کم بود بله شاد بودیم همه جا باهم بودیم ولی بعد از سن بلوغ داستان کاملا عوض میشه
بنظر من درست میگه
بچه فقط یه دونه کافیه ...البته از نظر من
خب خدا رو شکر
خوب کردی آوردی.
تا وقتی به سن جوانی و نوجوانی برسن.
دوستم تک فرزنده پدر و مادرش فوت کردن در آستانه ۳۰ سالگی هست می‌گفت ازشون ممنون بودم که تک فرزند هستم و بچه دیگه ای بدنیا نیاوردن ولی الان همش تنهاست و کابوس میبینه و غر میزنه با اینکه پدر و مادرش تازه فوت نکردن چند ساله.
الان میگه کوفتم ندارم.منظورش خواهر و برادر هست چون خونه و ماشین براش ارثیه گذاشتن.
