فک میکنم افسردگی گرفتی یکم ولی باید کنترلش کنی من سر بچه اولم خیلی حساس بودم مثلا دوتا بچه توحال میدویدن یا توپ بازی میکردن میگفتم نیان تو اتاق توپ نخوره بهش واینا تنها کسیم حساس بودم مادرشوهرم بود بااینکه خیلیم باهام خوبه ولی دست خودم نبود کم کم خوب شدم
نمیخواستم گوش بدم ب حرفاش و بچه رو بدم بغلش
مادرشوهرت دلداریت میداده درسته خیلیی سخت بوده تجربه قبلت ولی خب دست کسی نبوده خواست خدا بوده
خواهر منم مثل استارتره
نمیذاره دست به بچه اش بزنیم
فقط ما اجازه داریم با فاصله بچه رو ببینیم
همه کارهای بچه رو هم مادرم انجام میده
وقتیم چیزی بهش میگیم میگه من ۹ماه تو شکمم بزرگش کردن بچه خودمه!! واقعا نمیفهمم مگه با یه ذره نوازش و بغل کردن ما صاحبش میشیم! یا اصلا مگه بچه کالا هست که صاحب داشته باشع
عمه من استثنا
البته منم از این مدل بچه هابودم که راه ورود به قلب عمه هارو بلد بودم😉😉😌😌چون خواهرم تفاوت سنیش کمه بامن
چرا اون هیچوقت سمت عمه م نرفت؟😂
عمه م این سری که رفتم پیشش حتی شعرهایی که بچگی برام میخوند مجدد برام خواند همش حس میکردم فکر می کنه من همون دختربچه شش ساله م😜
من دركت ميكنم، منم دوره بارداريم خيلى از خونواده شوهرم ضربه خوردم طورى كه دلم نميخواست با بچه ام وقت بگذرونن، هر چند جلو روم اينطور وانمود ميكنن كه خيلى دوستش دارن ولى همين شوهرم بارها بهم گفته دوسش ندارن ادا درميارن.
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز