نیل کجایی
اومدم از روزهام بهت بگم
بگم که چقدر احساس خوشبختی می کنم به لطف خدا
و دگ اثری از اونا تو زندگیم نیست و چقدر با هم دیگه خوشحالیم
بچه هام همسرم خودم
غذاهای خوشمزه درست می کنم
کلاس میریم
همش حس مثبت و انرژی خوب
خونه ای بسیار زیبا خیلی زیبا
واقعا لطف خدا
برای ملک و املاکم گفتن شکایت نکن
البته به همسرم گفتن
گفت بیا بفروش‌برو
خلاصه اینجوری
شما چه خبر
در چه حالی
nil7777777@
سلام شیرین خوبم
امشب، در لحظه ای که با اشکام فرو می ریختم، دیدن پیامت باعث شد لبخند بیاد رو لبم.
چه کار خوبی کردی که گفتی عزیزم. اینجا همه شکسته و نا امیدیم و خودت میدونی که چرا، چطور و چقدر. دریافت این انرژی مثبت از تو که مثل همه ما این درد رو با تمام وجود زندگی کردی، حقیقتا باعث خوشحالیه. تو امید رو به پناهگاه کوچک ما آوردی. انگار که تو سرما و تاریکی زمستون از غار سرد و تاریک ما رفتی، ولی با یه مشعل برگشتی پیشمون و داری میگی اون بیرون نور و گرما هست، حتی برای کسایی مثل ما.
اینکه ما رو فراموش نکردی لطف بزرگیه شیرین. دعای خیرم بدرقه راهت .با تمام وجود آرزو دارم هر چه زخم که بر تن و جان داری التیام پیدا کنه... 💗
سلام عزیزم
خودت چطوری
در چه حالی
شما هم میتونید فقط کافیه یکبار تنهایی رو تجربه کنید و ببینید چقدر لذت بخشه
من واقعا احساس آزادی می کنم
البته خونه ای که توش هستم بی تاثیر نیست
همسرم بچه هام
خانواده همسرم
اما شما هم میتونید دایره دوستاتون رو قوی کنید و خوشبختی و خنده واقعی رو تجربه کنید
خدا کسایی که برات عزیزن و براشون عزیزی رو همیشه تو زندگیت حفظ کنه دوست خوبم
و راست میگی، دور بودن واقعا کمک کنندس. بخصوص نفس کشیدن در هوایی که می دونی هرگز آلوده به انرژی منفی اون آدم نبوده و نخواهد بود، بی نهایت لذت بخشه.
انگار زندگیت یه لوح سفیده که از اول قراره سرنوشتت رو روش بنویسی... 😍
من هنوز در نیمه های راهم شیرین. ولی خدا رو شکر نسبت به گذشته خودم خیلی بهترم. امروز یکی از دوستام که سال هاست منو میشناسه بهم گفت به نظر خیلی بهتر از گذشتت میای. این براي من واقعا باعث خوشحالیه. چون گاهی کسایی که از بیرون ما رو میبینن بهتر این چیزا رو متوجه میشن.
ظاهرا مشاوره جواب میده، طول میکشه، اما اگه جدی بگیریش جواب میده..!
منم همسرم بهم میگه حیلی حالت بهتره
حتی پوست صورتم شاداب شده
اصلا از ظاهرمم معلومه
آشپزیم
کلا همه چی شده حالت عادی ای که باید بود
بعد نیل جان نمیدونم قرص هورمونی روکین هم تاثیر داشته یا نه
اما فک کنم تعادل هورمونی هم خیلی موثره
استروژن زیاد پدر بدن رو درمیاره
خلاصه همه چی شد حالت عادی زندگی خداروشکر
شدم زن زندگی
واقعا قبلا زن نبودم
اصلا مال خودم و زندگیم نبودم
اگه به اون زن و پسراش سرویس نمی‌دادم شکنجه م میکردن
حالا که تمام وقتم برای خانواده مه
به بچه هام همسرم زندگیم بیشتر میرسم
زندگیم مث گل شده
دخترم از مدرسه میاد بوی غذا تو خونه پیچیده
عصرها کیک شیرینی میپزم
همیشه حسرت زندگی عادیه بقیه رو داشتم
هیچوقت جسارت استقلال و زندگی شخصی خودم رو نداشتم
خدایا شکرت که مال خودمم
خداروشکر
میدونم شما شادی واقعی من رو درک می کنی
دقیقا همینه شیرین، این آدما اینجوری نیستن که مثلا تو یه جنبه از زندگی برات مشکل درست کنن، اونا کل ساختار زندگیتو به هم میریزن. جوری که وقتی به خودت و زندگیت نگاه میکنی میبینی هیچی سر جاش نیست، انگار کنترل کوچکترین اعمال و رفتارت رو به دست میگیرن. این جنگ، (جنگ استقلال) حقیقتا جنگ مقدسیه. در واقع اگرچه اونا جنگ می بیننش، اما یه جور دفاعه...
به نظر من هر چی که امروز حالت خوبه و زندگیت رو رواله، در آینده و با گذشت زمان قراره باز هم بهتر و بهتر بشه، جوری که شاید در باورت نگنجه.
کی میدونه یه مدت طولانی دور بودن از اون آدم و تنشای وحشتناکی که ایجاد میکنه چه آرامش و شادیای غیر منتظره ای ممکنه برای ما که به اسارات عادت داریم به ارمغان بیاره...؟!
چقدر حرفات انگار منه
اینم یه موهبت از طرف خداونده
یکی مث شما سر راه من قرار داده
تا روح من رو بفهمه تو این راه یاورم باشه
نمیدونی وجودت چقدر به این قضیه کمک کرد
شاید نتونی احساس قلبی من رو عمیقا از وجودت درک کنی
انگار دست خدا اون رو اون تاپیک رو نوشت
انگار دست خدا کامنت شما رو گذاشت و من رو به این تاپیک دعوت کرد
مرسی از اثری که تو قلبم داشتی
فدای تو شیرین جان
من که کاری نکردم، همه چی از تلاش و همت خودت بوده عزیزم. منم از خدا ممنونم که تاپیک تو رو نشونم داد و این فرصت رو بهم داد تا با تو آشنا بشم. می دونی شیرین، زندگی اگر چه برای تو سخت گذشته و اگر چه کودکی و نوجوونی به بی رحمانه ترین شکل ازت گرفته شده، اما وقتی به تو نگاه می کنم میبینم با وجود هر آسیبی که ممکنه دیده باشی، از اون میدون مبارزه برای بقا، کشمکش دائمی برای حفظ سلامت روح و روان، دوران تاریک اسارت پنهانی به دست کسی که باید پناهگاه تو از تمام بدی های دنیا می بود، پاک و سر بلند بیرون اومدی. مثل سربازی که در انتهای جنگ با یه تن زخمی اما پیروز، ایستاده و به تفنگش تکیه داده، و می دونه دیگه همه چی تموم شده و از این به بعد روزهای صلح و آرامش در پیشه... 🕊
