حساس بودن و زودرنجی

سلام. روزگاری خوش براتون آرزومندم
تغییر معمولا کار اضطراب آوریه بخصوص وقتی موضوع تغییر مقابله با ترسهامون باشه! اما نکته اینجاست که رو به رو شدن با این ترس تا حالا هیچ کسو نکشته!
فرآیند ترس روی بدن و روان ما تاثیر بسزایی داره. در گذشته های دور وقتی انسانهای اولیه برای شکار یا جنگ میرفتند با خطرات جدی رو به رو بودن که میتونست باعث مرگشون بشه! برای همین بدن انسان برای این شرایط تکامل پیدا کرد به طوری که وقتی با خطر رو به رو هستیم سیستم سمپاتیک ما (بالا رفتن ضربان قلب و تنفس، رفتن جریان خون به مرکز بدن و سرد شدن دست و پا و ...) فعال میشه و کمکمون میکنه تا زنده بمونیم.
اما همین سیستم میتونه در مواقعی که نباید، بسیار فعال بشه! انسان میتونه در مورد آینده فکر کنه، تصویرسازی کنه، شاخ و برگ بده و نسبت به آینده و مشکلاتش نگران بشه. حالا اگر این اضطراب بیش از اندازه باشه بدن باهاش مانند زمانی که خطر واقعی وجود داره برخورد میکنه و سیستم سمپاتیک ما فعال میشه و مارو به تکاپو میندازه تا خودمونو به هر وسیله آرام کنیم. این چرخه باعث میشه که فکرهای ترس آور ما بیش از پیش ترسناکتر دیده بشن و واکنش ما هم نسبت به قبل شدیدتر بشه. این شرایط به مرور باعث میشه که ما نتونیم به خوبی تصمیم بگیریم و همین هم باعث میشه که احساس درماندگی کنیم و اعتماد به نفس ما کاهش پیدا کنه! البته خود اینکه چطور افکار اولیه هم در ذهن ما شکل گرفته و باعث شده کار به اینجا بکشه هم مهمه. اما مسئله اینجاست که چون خطر در ذهن ماست، اگر با ترسمون رو به رو بشیم به مرور واکنش ما کاهش پیدا میکنه و اگر تکاپو نکنیم فروکش میکنه! کاری که معمولا نمیکنیم.
شما برای اینکه بتونید بر این مواردی که گفتید غلبه کنید بهترین کار این هست که پیش یک متخصص روانشناس برید تا به شما برای غلبه بر این ترس و بدست آوردن قدرت و کنترل بیشتر در زندگی کمک کنه و پله به پله با حوصله از این شرایط عبور کنید. 
موفق و پاینده باشید