درون گرایی و مشکلات آن

با سلام خدمت کارشناس محترم

حدود پنج سال هست که ازدواج کردم و عاشق همسرم هستم، خیلی مشکلات رو در دوران نامزدی و عقد و بعد از عقد با هم گذروندیم، دنبال مقصرم نمی‌گردم دیگه، سن جفتمون کم بود من بیست سالم بود و ایشون بیست و دو سال،  طوریکه منی که یه دختر صبور و آروم بودم، خیلی پرخاشگر و عصبی شدم، با کوچیکتر انتقاد یا ناراحتی همسرم به هم میریزم، خودزنی هم کردم ، و گاهی حتی به این فکر میکنم که همسرمو بزنم! همش حس میکنم یه بیماری روحی گرفتم، همش دنبال یه مریضیم تو خودم مثلا افسردگی یا حتی اختلالاتی مثل شخصیت مرزی. به روانپزشک و روانشناس هم مراجعه نکردم تا حالا، چون کلا آدم درون گرایی هستم و حوصله ندارم زیاد درباره ی خودم صحبت کنم، حتی از احساسات خودمم بی خبرم! مثلا یه وقتا خیلی ناراحتم ولی متوجه حد ناراحتیم نیستم و بعد که یه تلنگر کوچیکی بهم میخوره شروع میکنم گریه کردن و میفهمم که چقدر ناراحت بودم و این که اعتماد به نفس خیلی خیلی پایینی دارم، به طوری که به زور تصمیم گیری میکنم و برای اجرایی کردن کوچیکترین تصمیمام باید انرژی زیادی صرف کنم و همه چیز رو به خودم سخت میگیرم و انقدر به جوانب مختلف اون تصمیم فکر میکنم که خسته میشم. کلا با خودم مشکل دارم، و توقعم از خودم خیلی بالاست و به خودم اجازه اشتباه نمیدم. کسی هم ازم انتقاد کنه مخصوصا شوهرم خیلی ناراحت میشم از خودم و همیشه دوست دارم بی نقص باشم.

نمی‌دونم چیکار کنم چند وقت یه بار با کوچیکترین چیزی از خودم بدم میاد و شروع میکنم به شماتت خودم و این آزارم میده خیلی....

این نکته هم باید بگم که کلا شخصیت محبوبی هستم تو خانواده ی خودم و خانواده همسرم و همسرم عاشقم هستش و کلا با هیچ کسی مشکلی ندارم و به مشکل بر نمی‌خورم و اینم برام آزار دهنده ست! همه که خوب نیستن! البته من خیلی آدم محتاطی هستم و از دعوا و مرافعه شدیدا میترسم و میشه گفت فوبیا دارم.

پیشاپیش از پاسختون ممنونم