کم شدن حساسیت و زود رنجی

سلام دوست عزیز

اینکه شما سعی می کنید که پشت سر کسی حرف نزنید و یا سر قولتون باشین قابل تحسین هستش ولی باید در نظر بگیرین که به چه قیمتی و آیا اصلا نیاز هست به چنین کاری و در صورت انجام این کار ها شما در نهایت خودتون خوشحال و راضی هستین؟
اینکه میگین رفتار معقولی دارین واینکه اینطور سبک سنگین میکنید به خاطر باور نادرستی هستش که دارین و این باور این هستش که "همه باید عادلانه رفتار کنند"ویا "همه چیز باید مطابق میل من باشه".

این باورها ریشه رفتار های بعدی شما میشه و باعث به وجود آمدن انتظاراتی میشه نسبت به دیگران که منطقی نیست.
از خودت بپرس چرا این همه من حواسم به رفتارهایم هست ؟ آیا به خاطر این هستش که نمیخوام بقیه از من ناراحت بشن؟چون دلم میخواد که دوستم داشته باشن؟ در واقع اگر فکری از این نوع پشت این رفتار ها باشد نشان میدهد که شما درگیر مهر طلبی هستین.
یعنی حواس شما به رفتار خودتان هست چون دوست دارید دیگران هم شما رو دوست داشته باشن و به شما توجه کنند و کسی از دست شما ناراحت نشه و در مقابل "انتظار" دارید که دیگران هم برای شما این کار را بکنند و این دقیقا جایی هست که باعث ناراحتی شما و رفتار های بعدی شما مثل قهر و قطع رابطه شما میشه.

قهر کردن و یا قطع ارتباط راه حل نیست. در واقع شما فقط برای مدتی مسئله رو از جلوی چشمتون کنار میزنید و روش بالغانه ای نیست،بهتر است اول سوالات زیر رو از خودتون بپرسین و بعد در مرحله بعدی به صحبت کردن با طرف مقابل بپردازین. از مسئله ای که پیش آمده و احساس خودتون صحبت کنید.

هر وقت خواستین کاری را انجام بدین قبلش با خودتون فکر کنین که چرا دارم این کار رو انجام میدم؟خودم قلبا راضی هستم؟اگر دلم میخواد نه بگم ولی طرف مقابلم ناراحت بشه چی؟اگر انجام بدم ولی خودم ناراحت بشم چی؟اگر در مقابل کاری که انجام میدم انتظارات من برآورده نشه چی؟آیا بی منت و بدون انتظار کاری را انجام میدم؟