دعوا و اختلاف با همسر به دلیل حضور برادرشوهر

دوست عزیزم

متوجه عمق ناراحتی شما هستم. همه‌ی ما در زندگی‌‌مون مسائل و مشکلاتی داریم. شما و همسرتون هم از این قاعده مستثنی نیستید طبیعتا. نکته‌ی مهم این هست که ما با مشکلاتمون چطور برخورد می‌کنیم. این خیلی خوبه که شما انقدر صادق و منصف هستید که میگید همسرتون آدم خوبی هست و اخلاق بد خودتون این هست که عصبانی میشید و داد می‌زنید. حل مشکل شما نیاز به کمی صبر و تمرین داره. پیشنهاد می‌کنم مهارت کنترل خشم رو در اینترنت سرچ کنید و سعی کنید تکنیک‌هاش رو کم‌کم یاد بگیرید و اجرا کنید. در عین حال همیشه به خودتون یادآوری کنید که همسر شما دشمن‌تون نیست، آدم خوبیه و علت رفتارهای نادرستش این هست که بلد نیست این قبیل مشکلات رو چطور باید حل کنه.   

مطرح کردن موارد خصوصی زندگی مشترک برای دیگران، چه از جانب شما بوده باشه چه همسرتون، کار صحیحی نیست و عملا کمکی به رفع مشکل‌تون نخواهد کرد. و فقط باعث میشه دیگران به خودشون اجازه‌ی مداخله در زندگی و رابطه‌ی شما رو بدن که در بلندمدت به نفع‌تون نخواهد بود. اگر همسر شما فکر می‌کنن که برای حل مشکلاتتون نیاز به راهنمایی وجود داره، لازم هست که از یک فرد متخصص، کمک حرفه‌ای بگیرن، کسی که در این زمینه تحصیل کرده و در عین حال، با شما هیچ نسبت فامیلی و دوستی و ... نداره. درسته که خانواده‌ی شما و همسرتون حتما دلسوز زندگی شما هستن ولی دخالت دادن‌شون در این موارد واقعا کمکی نمی‌کنه چرا که نهایتا بر اساس تجارب شخصی‌شون برای شما نسخه خواهند پیچید و این کار گاهی می‌تونه شرایط رو پیچیده‌تر کنه.

فرض کنید که شما، همسرتون و مادرتون به فاصله‌ی چند قدم از هم ایستاده‌اید و یک کش بلند  رو انداختید دور کمرهاتون. این کش قرار نیست روی زمین بیفته. هر زمان که یکی از شما به دیگری نزدیک میشه، نفر سوم مجبور هست چند قدم عقب‌تر بره تا کش روی زمین نیفته. خب؟ وقتی همسر شما به مادرتون گله می‌کنن یعنی دارن به هم نزدیک میشن و برای اینکه کش نیفته روی زمین، شما ناچارید کمی عقب‌تر بایستید. اما اگر مادرتون از همسرتون فاصله بگیرن، شما و همسرتون برای حفظ تعادل به هم نزدیکتر میشید.

متوجه شدید؟ شما لازم هست به همسرتون نزدیکتر بشید و مادرتون در این زمینه از همسرتون فاصله بگیرن. در صورت امکان، مادرتون رو متقاعد کنید که به گلایه‌های همسرتون درباره‌ی شما گوش نکنن به روش خودشون. مثلا موضوع صحبت رو عوض کنن. یا پیشنهاد بدن برای حل مشکلاتتون به مشاور مراجعه کنید. و لطفا خودتون هم پدرشوهرتون و هیچکس دیگه رو در زندگی‌تون دخالت ندید.

سعی کنید همیشه با احترام با همسرتون صحبت کنید و اگر متوجه شدید خودتون دارید عصبانی میشید یا همسرتون ممکنه خشمگین بشن، بحث رو ادامه ندید که منجر به درگیری نشه. تلاش کنید از نظر عاطفی به همسرتون نزدیکتر بشید. اگر درباره‌ی موضوعی اختلاف نظر دارید، اون رو به سایر موارد زندگیتون تعمیم ندید. در فرصتی مناسب، با همسرتون دوستانه صحبت کنید. مثلا اینکه به من گفتید همسرتون همیشه آدم خوبی بوده رو به خودش هم بگید. اجازه ندید که تمام صحبت‌های شما محدود بشه به ایراد گرفتن از همدیگه و گلایه و دعوا. در زمینه‌ی مهارت‌های ارتباطی مطالعه کنید و یادتون باشه مساله‌ی شما قابل حل هست، فقط نیاز به زمان و صبر داره. بهتون تبریک میگم که برای حفظ زندگیتون انقدر مصمم هستید و امیدوارم به زودی روزهای شادتری رو تجربه کنید.

عزیزم من ۴ساله مشکل شما رو دارم منتها فرق مشکل من با شما اینکه واسه شما مالیه واسه من احساسی برادر شوهرمم ۱۷سالشه از سال هفتم تا الان اون روزایی که میرفت مدرسه خونه ما بود فقط یکسال خونه خواهرشوهرم بود دوسه ماه هم خونه جاریم بحث ماهم هیچ فایده ای نداشت از پارسالم که پدرشوهرم فوت کرده از اواسط پاییز تا آخرای اردیبهشت با مادرش میمونه تابستونم میرن شهرستان ولی بیشتر خرج و دردسرشون اول با ما بعد بقیه درضمن اینم بگم ولسه من ناتنیه

اصلا هیج رقمه نمیتونم تفهمیش کنم.. شوهرم آدم خوبیه و خوبم بود.. اما ما خیلی با هم مشکلات و عدم تفاهمات داشتیم.. منم اخلاق بدم اینه که تند میشم..داد میزنم..اما اونم حریصم میکنه..همشم تا یه مشکلی میشه اوایل به مامانم میگفت..من از این کار بدم میاد...آخه یه حرف خصوصی میزنم میره به مامانم گله میکند ازم .اینقدر که مامانمم ذهنیتش بد شده...گرچه منم شاید مقصر بودم..اما میگفتم چرا میگی..میگفت یکی باید راهنماییت کنه..اوایل بهش حق میدادم اما باهام بد شده .باباش میگفت هر مشکلی دارین به من بگین.. منم الان جدیدا به باباش میگم..اصلا من نمیگفتم ولی اینقدر ناراحت شدم ازش که دیروز به باباش گفتم..آخه از بس به مادرم زنگ زده و اونارم تفهیم کرده من ایراد دارم پررو شده. توی دعوا دست بلند میکنه روی من...خیلی ناراحتم بابت این مسایل..خیلی راحت دست بلند میکنه..به پدرشم گفتم..اصلا یجور ذهنیت پیدا کرده .انگار دشمن شده با من..میاد خونه اینترنت میره میره اخبار روز رو از گوشیش میبینه..یه تایم طولانیم میبینه..میگم خونه میای لااقل نبین.. میگه به تو ربطی نداره.. اصلا انگار از لجشه. بعد میشه دعوا منم دادوبیداد..اصلا منم نمیتونم حرفمو بهش بفهمونم..الان قضیه ی داداشمم مطرح شده.. اصلا از روو هم نمیره ..بهش منطقی گفتم که داداشت مرده..فرق داره خونه ی ما میاد ..اصلا گوشش بدهکار نیست..طوری شد که دعوا شد آخر باباش اینام فهمیدن گفتش..من اصلا از این اخلاقش متنفرم که میره میگه...از اینکه جلوی خانواده ها هم اینطور شدیم ناراحتم...داداششم یه معضل جدید شده برای ما...یه چیزم بگم من خیلی داغونم خیلی ناراحتم.. من خیلی له شدم..اصلا اون ارج و قرب رو ندارم.. گاهی میگم کاش بمیرم راحت شم..