راهکارهای کاهش زود رنجی و افزایش روابط اجتماعی

سلام دوست عزیز

 زودرنجی نوعی خود آزاری احساسی هست که باعث کاهش اعتماد بنفس در فرد میشود افراد زود رنج حرف ها و رفتارهای دیگران را هم به خود نسبت می دهند و با نگرشی منفی درباره مسائل صحبت می کنند. برای همین، معمولا ترجیح می دهند در جمع حضور پیدا نکنند و تنهایی را بیشتر می پسندند. غافل از این که تنها ماندن و گوشه گیری، بیشتر حساسشان خواهد کرد

اگر دلیل زودرنجی را در خود بیابید بهتر میتوانید به خودتان کمک کنید .این رفتار به نوع سبک فرزند پروری شما مربوط میشود یا بسیار از طرف پدر ومادر مورد توجه بوده اید که تحمل کوچکترین انتقاد را ندارید ویا برعکس اینقدر نادیده گرفته شده اید که دوست دارید کانون توجه باشید

گاهی یکی از دلایل حساس بودن افراد افکارو رفتار  وسواسی است .به این موضوع اشارهنکردید که ایا افکار وسواسی هم دارید یا خیر لکن افرادی که رفتارهای وسواس گونه دارند زودرنج وحساس تر از بقیه هستند

توصیه من به شما این است که نوع نگاهتان را تغییر دهید با نگاهی مثبت خود را در موقعیت های جدید قرار دهید و از واقعیت فرار نکنید.

در مورد بالا بردن اعتماد بنفس مطالعه کنید وراهکاری افزایش اعتماد بنفس را در خود پیاده کنید چرا که یکی از دلایل مهمی که فرد حساس وزود رنج هست نداشتن  اعتماد بنفس میباشد به این معنی که  چون نسبت به نوع زندگی و شرایطی که دارید، حساس هستید و خودتان را پایین تر از دیگران می دانید، نمی توانید حرف ها و نظرات دیگران را تحمل کنید و چنین رفتارهایی را از خود نشان می دهید. یکی از راهکارهایی که باعث افزایش اعتماد بنفس در شما میشود خودگویی مثبت هست تا زمانی که از خودتان تعریف نکنید وخودتان را دوست نداشته باشید نمیتوانید از دیگران توقع داشته باشید شما را دوس داشته ویا به شما توجه کنند

پیشنهاد میکنم نقاط ضعفو مثبت خود را روی کاغذ نوشته ودر جهت اصلاح آن بکوشید میتوانید از یک مشاور هم کمک حرفه ای بگیرید

کسانی که حساس هستند، معمولا خیلی دوست ندارند در جمع حاضر شوند و ترجیح می دهند تنها بمانند. گروهی از این افراد هم هستند که همیشه از دیگران ناراحتند و برای همین هنگامی که در جمع هستند، احساس خیلی بدی را تجربه خواهند کرد. در نتیجه طبیعی است این افراد کم کم از جمع دور شوند و تنهایی را ترجیح دهند، اما وقتی آنها از دیگران فاصله می گیرند، طرز فکر و نگرش منفی که نسبت به جمع و دیگران دارند نیز تقویت می شود و در نتیجه نمی توانند با شرایط و موقعیت های جدید هماهنگ شوند.

 بنابراین گاهی افراد حساس تصمیم می گیرند به جای حل مساله و ایجاد توانایی برای برطرف کردن این مشکل، از جمع فرار کنند و همین دوری از گروه باعث تشدید مشکلات شان می شود.

 اولین و یکی از بهترین کارهایی که می توان برای این گروه از افراد انجام داد، مواجه شدن با موقعیت است. به این معنی که قرار نیست زمانی که احساس می کنید از قرار گرفتن در جمع ناراحت می شوید یا از حرف ها و نظرات دیگران احساس خوبی ندارید، رفت و آمدهایتان را قطع کنید. بلکه توصیه می شود روابط اجتماعی بیشتری داشته باشید، اما قبل از این مرحله، خودتان را بهتر بشناسید و اعتماد به نفس تان را تقویت کنید و پس از آن مهارت های ارتباطی را بیاموزید و بدانید در هر رابطه ای چطور باید برخورد کرد

سعی کنید تمام رفتارها و حرف های دیگران را به خودتان نسبت ندهید و بدانید خیلی از حرف ها و رفتارها به شما ارتباطی پیدا نمی کند.

معمولا وقتی می‌رنجیم  آن مسئله و اتفاق آزاردهنده‌ یا خیلی کوچک است یا آن‌قدرها هم بزرگ و مهم نیست و حتی اگر موضوع خیلی مهمی هم باشد هیچ‌کس دوست ندارد تا چند روز یا حتی هفته‌ها از آن رنجیده‌خاطر باشد و این حس ناخوشایند را برای مدت طولانی تجربه کند. پس وقتی از چیزی می‌رنجید، چند دقیقه تأمل کنید و به چیزهایی بیندیشید که از وجود آنها در زندگی‌تان سپاس‌گزار هستید. دوستان‌تان، خانواده، سلامتی و همه‌ی چیزهای خوبی که دارید. سعی کنید چشم‌انداز عمیق‌تری از چیزی که ناراحت‌تان کرده و چیزهایی که خوشحال‌تان می‌کند و دوست‌شان دارید به‌دست آورید. مثلا از همسرتان  رنجیده‌اید؟ هرکاری هم که کرده باشد وجودش از کاری که کرده یا حرفی که زده و شما را رنجانده باارزش‌تر است. اگر این‌گونه عمل کنید، چیزی که شما را رنجانده است کم‌اهمیت‌تر می‌شود و دیگر آن‌چنان به چشم‌تان نمی‌آید. البته این مستلزم آن است که بتوانید هنگام زودرنجی خودتان را کنترل کنید و آرام باشید.

از آنجا که زودرنجی تحریک‌پذیری فرد را افزایش می‌دهد، ناخودآگاه باعث می‌شود بخواهیم با همه‌ چیز و همه‌ کس بجنگیم و دعوا کنیم. احتمالا فاصله گرفتن از فضایی که باعث رنجش شده و رفتن به پیاده‌روی یا دویدن در این مواقع می‌تواند ایده‌ی خوبی باشد چون هیجانات را تخلیه می‌کند و عصبانیت را کاهش می‌دهد. اگر در شرایطی نیستید که بتوانید پیاده‌روی کنید یا بدوید، می‌توانید مثلا با مشت زدن به چیزی یا فریاد زدن با صدای بلند، انرژی ناراحت‌کننده‌ی درونی‌‌تان را بیرون بریزید و مطمئن باشید که تخلیه‌ی انرژی‌ منفی حال‌‌تان را بهتر خواهد کرد. دوستان عزیزم تنفس هوای تازه هنگام پیاده‌روی و دویدن برای آرام شدن‌ معجزه می‌کند. کسانی‌ هم که ورزش نمی‌کنند می‌توانند کارهایی انجام بدهند که برای ذهن نتایجی شبیه ورزش کردن داشته باشد.

شاد باشید 

ایام به کام